Wednesday, February 29, 2012

तांबूस संध्याकाळच्या निवांत वेळी.. (उधारीचं हसू आणून....)


१६.

तांबूस संध्याकाळच्या निवांत वेळी
ओलसर वाळूत
तू माझं नाव लिहिलं होतंस
"सागरासारखाच मोठ्ठ्या मनाचा आहेस"
असंही म्हटलं होतंस
ते नाव तर लगेच पुसलं गेलं
पण -
खवळलेल्या सागरलाटांसारखं
पुन्हा पुन्हा काही तरी उचंबळून येतं
निश्चल किनाऱ्यासारखं माझं मन
भिजून भिजून वाळतं...
कधी ठिक्कर काळ्या मध्यरात्री
पापण्या पेटून तांबूस प्रकाश होतो
आणि कधी फटफटीत उजाडलं तरी
दिवस उंबऱ्याबाहेरच थांबतो

बहुधा माझ्यासाठी ही दिनचक्रं आणि ऋतूचक्रं
एका वेगळ्याच परीघाची झाली आहेत
उज्ज्वल भविष्याच्या ओढीने
कधीकाळी मनात किलबिलणारी निरागस पाखरं
कधीच उडून गेली आहेत
पण मी त्या सागरकिनाऱ्यासारखाच शांत आहे

वठलेल्या झाडालाही पालवी फुटेल
हीच आशा मनात जपून
रोज खारं पाणी देतोय
उधारीचं हसू आणून....

....रसप....
२९ फेब्रुवारी २०१२

Monday, February 27, 2012

तू माझी गर्लफ्रेंड होशील का?


"जीना मरना साथ साथ" वाले
फिल्मी डायलॉग बोलणार नाही
पण तुझ्याशिवाय मला तर
बिलकुलच जमणार नाही
माझा प्रपोज जरा तरी सिरिअसली घेशील का?
सांग ना गं, तू माझी गर्लफ्रेंड होशील का?

बाईकवरती पोरगा-पोरगी बघून
माझं डोकंच फिरतं
सिंगल सीट बाईक चालवणं
मला जाम बोअर वाटतं
कधी तरी माझ्या मागे बाईकवर बसशील का ?
सांग ना गं, तू माझी गर्लफ्रेंड होशील का?

शाहरुख माझ्या डोक्यात जातो,
तरी त्याचे पिक्चर बघतोय
मी रोमँटिक बनायचा
मनापासून प्रयत्न करतोय
पण हात पुढे केल्यावर, हातात हात देशील का?
सांग ना गं, तू माझी गर्लफ्रेंड होशील का?

आयुष्याचा फंडा -
"पगार तीनसौ साठ" झाला
तुला ब्लँक कॉल देऊन देऊन
मला नंबर पाठ झाला
कधी तरी तूसुद्धा एखादा मिस्ड कॉल देशील का?
सांग ना गं, तू माझी गर्लफ्रेंड होशील का?

तुला "व्हॅलेन्टाइन डे"चं मस्त गिफ्ट द्यायचंय
"रोज डे"ला सगळ्यांसमोर रेड रोज द्यायचंय
तुझ्या चिकण्या फोटोला व्हॉलेटमध्ये ठेवायचंय
आणि तुझ्याकडे बघणाऱ्या प्रत्येकाला 'तोडायचंय'
पण एकदा तरी माझ्याकडे बघून जरा हसशील का?
सांग ना गं, तू माझी गर्लफ्रेंड होशील का?
 

.....रसप....
२७ फेब्रुवारी २०१२

Sunday, February 26, 2012

मी खराखुरा 'जगतोय'.. (उधारीचं हसू आणून....)

१५.

आयुष्यात कमतरता कशाचीच नव्हती,
पण म्हटलं तुला जरा अजून श्रीमंत करावं..!
 तुझ्यावर प्रेम करावं..
 मनाचं सोनं उधळावं..

 .... उधळलं.........

 तू दिलेलं काहीच मी माझ्याकडे ठेवलं नाही
 - दु:ख सोडून
 मी दिलेलं काहीच तू तुझ्याकडे ठेवलं नाहीस
 - मन सोडून

 माझं दु:ख आणि माझं मन..
 दोन्ही हट्टी आहेत.. चिवट आहेत
 त्यांना नकार कळत नाही
 ते खरं सोनं आहे
 जाळूनही जळत नाही

 तुला मी दिलेल्या मनाची किंमत नसेल,
 पण मला तू दिलेल्या दु:खाची किंमत आहे
 म्हणूनच,
 उराशी जपलंय..
 घट्ट कवटाळून
 मी खराखुरा 'जगतोय'
 उधारीचं हसू आणून....


 ....रसप....
 २५ फेब्रुवारी २०१२
उधारीचं हसू आणून.... (सर्व कविता)

Saturday, February 25, 2012

इजाजत (१९८७) - चित्रपट कविता


एका आंधळ्या दिवशी
घर 'वेटिंग रूम' बनलं
आणि आज ह्या डोळस रात्री
'वेटिंग रूम' मध्ये घर बनलं

तो - बिना फोटोच्या चौकटीसारखा
ती - बिना चौकटीच्या फोटोसारखी
आणि रात्र - फोटोत रंग भरणारी
बरसणारी, बरसवणारी..

गुंते सुटतील, प्रश्न उकलतील...
पण ह्या डोळस रात्रीनंतर
परत आंधळा दिवसच येणार..
पुढील प्रवासासाठी दोघंही निघणार

ह्यावेळी निरोप घेतला जाणार का ?
ह्यावेळी निरोप दिला जाणार का ?

रात्रभर मनसोक्त बरसून आकाश मोकळं होईल...
पुन्हा एकदा घराला 'घर'पण कधी येईल..??


....रसप....
२० फेब्रुवारी २०१२

Thursday, February 23, 2012

मला मीच हवा आहे.. (उधारीचं हसू आणून.... )


१४.

माझी वेदना अशी आहे की
जखम कुठे आहे तेच कळत नाही
मला नक्की काय हवंय..
शोधूनसुद्धा मिळत नाही

कदाचित तुझ्या मागोमाग निघून गेली,
ती मन:शांती हवी आहे
कदाचित तुझ्या नकाराने डिवचलेला
स्वाभिमान हवा आहे
कदाचित तुझ्यासाठी लिहिलेली
प्रत्येक कविता हवी आहे
कदाचित हवेतच विरून गेलेले
ते सोनेरी स्वप्न हवं आहे
किंवा
कदाचित मला मीच हवा आहे पूर्वीचा..
जो आरश्यात हसायचा
जो मित्रांत रमायचा
एकटाच गुणगुणायचा
आणि शांत निजायचा..

पण हा बदललेला 'मी'ही माझाच आहे
जसा कसा आहे, आवडता आहे

ह्या वेदनेच्या गाण्याला गायचंय आळवून
त्या अज्ञात जखमेला नकळत कुरवाळून
मी परत एकदा पूर्वीसारखा गुणगुणणार आहे
तुलासुद्धा भुलवून..
उधारीचं हसू आणून....

....रसप....
२२ फेब्रुवारी २०१२

उधारीचं हसू आणून.... (सर्व कविता)

Wednesday, February 22, 2012

इथे असेच चालते..


"मराठी कविता समूहा" च्या "लिहा ओळीवरून कविता - भाग ८६" साठी माझा प्रयत्न -

आयत्या बिळावरी मजेत नाग डोलतो
लाज सोडुनी खुशाल मस्तवाल बोलतो
करे कुणी भरे कुणी हिशेब कोण मागते
इथे असेच चालते, इथे असेच चालते

पाय दे शिरावरी शिडी पुढे चढून जा
गोत तोडण्यास तू कुऱ्हाडही बनून जा
उरेल जो, तरेल तो, अशीच वेळ वाहते
इथे असेच चालते, इथे असेच चालते

बैल जाहला पसार दोर तोडुनी जरी
घे कवाड दांडगे उगाच बांधुनी तरी
नको बघूस तू सुजाण गाव काय सांगते
इथे असेच चालते, इथे असेच चालते

निंदका समीप ठेवुनी रहा, ’उदो’ म्हणा
सर्व घाव झेलुनी उरावरी, जपा कणा
कुणी खरेच सांगते, कुणी उगाच बोलते
इथे असेच चालते, इथे असेच चालते

भूतकाळ सांगुनी इथे कितीक माजले
"आज" त्यांस झेपला नसे म्हणून पांगले
शिळ्या कढीस ऊत आणणेच त्यांस भावते
इथे असेच चालते, इथे असेच चालते

....रसप....
२१ फेब्रुवारी २०१२

Tuesday, February 21, 2012

रस्त्या-रस्त्यावर माझ्या


"मराठी कविता समूहा"च्या "अशी जगावी गझल - भाग १४" मध्ये सहभाग म्हणून माझा जरा वेगळा (हझलेला गझलेत आणण्याचा) प्रयत्न -

रस्त्या-रस्त्यावर माझ्या वळणांना मोल असावे
वळणा-वळणावर माझे ढळलेले तोल असावे

ह्या निवडणुकांच्या खेळी हरणारा जिंकत असतो
गणितांची सत्ता येते अन उत्तर 'गोल असावे

हर एक यशाच्या मागे आहेत गुन्ह्यांच्या राशी
देवाच्या लेखी सारे चुकले समतोल असावे

मी तिच्या चुकांना साऱ्या भुलवून आपले केले
पण तिने जुन्या दोषांना का जपले खोल असावे ?

साऱ्यांस लाभली येथे प्रेमाची मधूर सोबत
का मलाच हे द्वेषाचे कडवेसे बोल असावे?

तू साठवले पैश्याला निर्धास्त भविष्यासाठी
पण अपुल्या तारुण्याला जगणे अनमोल असावे


....रसप....
२० फेब्रुवारी २०१२

Monday, February 20, 2012

रस्त्या-रस्त्यावर येथे..


"मराठी कविता समूहा"च्या "अशी जगावी गझल - भाग १४" मध्ये सहभागाचा माझा प्रयत्न-

रस्त्या-रस्त्यावर येथे लुटण्याला टोल असावे
रस्त्यांचे खड्डे म्हणजे 'बाबूं'चे झोल असावे

ह्या निवडणुकांच्या खेळी हरणारा जिंकत असतो
व्ह्यूअरशिप मिळण्यासाठी एक्झिटचे 'पोल' असावे

"बी एम् डब्ल्यू"चा मालक कसला फटिचरसा होता
बहुधा त्याचे अन माझे चुकलेले 'रोल' असावे

नकट्या नाकाची होती, मी तरी निवडली होती
का माझ्या नाकावरचे हे दिसले 'मोल' असावे ?

मित्रांना माझ्या बघते अन गोड लाजुनी हसते
का मलाच देण्यासाठी चपलेचे 'सोल' असावे?

मी पैसा साठवतो ती बिनधास्त उडवुनी येते
ती म्हणजे खिश्यास माझ्या पडलेले 'होल' असावे
 

....रसप....
१९ फेब्रुवारी २०१२

Sunday, February 19, 2012

काळवंडलेली संध्याकाळ.. (उधारीचं हसू आणून..)


आताशा,
काळवंडलेली संध्याकाळ फारच अंगावर येते
असं वाटतं की भिंती जवळ-जवळ येत आहेत
आणि छत खाली-खाली..
दरवाजे, खिडक्या लहान-लहान होत आहेत..
मी मनातल्या मनात मुटकुळं करून तोंड लपवून घेतो...
डोळे गच्च मिटून घेतो..
वर्तुळातून वर्तुळं बाहेर येताना दिसतात..
निश्चल डोहात तरंग उठावेत तशी...

ही घुसमट सहन होत नाही..
थरथरत्या हातांनी मी पुन्हा ग्लास भरतो..
ह्यावेळी आकंठ बुडतो..
त्याच निश्चल डोहात...

मी बाहेर येतो तेव्हा
इतका काळोख असतो... की
भिंती.. छत... दरवाजे... खिडक्या काहीच दिसत नसतात..
मला घाबरवत नसतात..
अजून एक काळवंडलेली संध्याकाळ सरून गेलेली असते
आणि मी, माझ्या आवडत्या काळोखात
मला हवं ते बघत बसतो..!
उधारीचं हसू आणून.....

....रसप....
१८ फेब्रुवारी २०१२

उधारीचं हसू आणून.... (सर्व कविता)

Saturday, February 18, 2012

हात सोडू नकोस..


अशीच एक लांबलेली संध्याकाळ
मिट्ट काळोख्या रात्रीत बदलली
पण अंधाराच्या कातळकुशीतून
ती प्रसन्न पहाट उगवली

सोनेरी किरणांनी चमचम करणारी
एक नवीन वाट समोर होती..
चालणारे अनेक होते पण -
सोबत तुझीच होती

सहवासाकडून मैत्रीपर्यंतचा प्रवास नकळतच घडला
स्वत:पेक्षाही जास्त तुझ्यावर विश्वास जडला

अनेक चढउतार पाहिले
उन्हाळे-पावसाळे साहिले
अनवट वळणांना
सहज मागे सोडले...

मी विसाव्याला थांबलो
तेव्हा तूही थांबलास
माझा डोळा लागला
तेव्हा तूच तर जागलास..

कधी पाठीवरची थाप होतास...
कधी खांद्यावरचा हात होतास
कधी भावासारखा खंबीर बनलास
कधी तत्त्ववेत्ता गंभीर बनलास

काल तुला ठेच लागली...
मीही कळवळलो
इथेच थांबू की थोडं पुढे...
क्षणभरच घुटमळलो
पण परत आलोय... बघ जरा
गहिवरलोय... बघ जरा

दुखावला असशील, पण दुरावू नकोस..
प्रतिमेचा आरसा, हिरावू नकोस..
पुढची वाट खडतर आहे मित्रा...
हात सोडू नकोस..
साथ सोडू नकोस..
क्षणभरही......

....रसप....
१८ फेब्रुवारी २०१२

Thursday, February 16, 2012

आता तर रोजच असते (अधुरी कविता)


गालावर ओघळणाऱ्या
थेंबांचे वाळुन जाणे
आता तर रोजच असते
दु:खात हासुनी गाणे

विस्कटले धागे सारे
नात्यांची वीण उसवली
ना ऊब राहिली आता
पण आस तरी ना विरली

निवडुंगावर फुललो मी,
काट्यांशी जमले नाही
दुनिया नाकारुन गेली
मज फूल मानले नाही

मी हताश नजरा देतो
छायेला, प्रतिबिंबाला
सारे परके का वाटे,
मुकलो रंगा-गंधाला

भळभळत्या संध्याकाळी
दु:खाची दरवळधुंदी
मी सूर आर्त ऐकूनी
अपुल्या कोषातच बंदी

ही माझी अधुरी कविता
मी तुलाच आंदण देणे
आता तर रोजच असते
वेडास पांघरुन घेणे


....रसप....
१६ फेब्रुवारी २०१२

Monday, February 13, 2012

अशक्य आहे..


मागे पडल्या वळणावरती पुन्हा परतणे अशक्य आहे
घात एकदा झाल्यावर मी तुला विसरणे अशक्य आहे

अपमानांना पचवुन साऱ्या तुझ्या मनासारखे वागलो
आज स्वत:शी हरल्यावर मी मान मिळवणे अशक्य आहे

आवडतीचे ना मिळणे हे बहुधा माझे नशीब आहे
खोट्या रेषा हातावरती मला गिरवणे अशक्य आहे

मला न कळले जळता जळता उभा जन्म हा सरून गेला
राख पसरली सरणावरती, जाळ पकडणे अशक्य आहे

का तोडावे आरश्यास मी माझ्या जागी तुला पाहता
काच एकदा तुटल्यावर ती छबी जुळवणे अशक्य आहे

....रसप....
१३ फेब्रुवारी २०१२

Tuesday, February 07, 2012

कविता म्हणजे..


कविता चूक किंवा बरोबर असत नाही
कविता म्हणजे कुठलं गणित नाही
कविता कुणा दुसऱ्यासाठी जन्मत नाही
कवितेशिवाय स्वत: कवीलाच करमत नाही
कविता नेहमीच एकमार्गी चालत नाही
कवितेला वळण घेतलेलंही कधी कळत नाही

कविता म्हणजे झुळझुळ पाझर
कविता म्हणजे अथांग सागर
कविता म्हणजे कोमल अंकुर
कविता म्हणजे वृक्ष मनोहर
कविता म्हणजे संध्या रंगित
कविता म्हणजे पहाट पुलकित
कविता म्हणजे रिमझिम रिमझिम वळिवाची सर
कविता म्हणजे कुंद धुके अन चंचल दहिवर

कधी कुणाची जुनी वेदना उमलुन आली कविता बनुनी
कधी कुणाच्या आक्रोशाने हाळ घातली कविता बनुनी

आकाशाची मान झुकू दे, असे लिही तू
धरणीला अभिमान वाटु दे, असे लिही तू
जी माझी कविता लिहून मज मिळे आनंद ऐसा खरा
ती माझी कविता जगी दरवळे व्यापूनिया अंतरा

....रसप....
७ फेब्रुवारी २०१२

Monday, February 06, 2012

पायांचे छाले.. (उधारीचं हसू आणून....)

१२.

पळवून पळवून काळाने
पुरती दमछाक केली
पायांना पडलेल्या छाल्यांकडे
मीही डोळेझाक केली

आज कळतंय, वेडेपणा होता
तुझ्यापासून दूर जातोय,
हा विचारच चुकीचा होता

कारण तू नेहमीच क्षितीज होतीस
जवळ असूनही दूरच होतीस
मी वेड्यासारखा पळतोय
क्षितिजापासून दूर जाण्यासाठी
आणि तू तिथेच आहेस,
मला फक्त खुणावण्यासाठी

उशीरा का होईना पण मला शहाणपण सुचलंय
फार दूरचं न पाहायचं आज मी ठरवलंय
रोज नवा सूर्य पोटात जाईल,
रोज नवा बाहेर येईल..
पण मी क्षितिजाकडे न बघता आकाशालाच बघीन
स्वत:च्या नजरेत पडलोय, तरी मान वर करीन

माझ्याच वेदनेला छळीन खोटं खोटं नाकारून
पायाच्या छाल्यांकडे बघीन,
उधारीचं हसू आणून....

....रसप....
५ फेब्रुवारी २०१२

उधारीचं हसू आणून.... (सर्व कविता)

Sunday, February 05, 2012

आता मीही कसंही लिहिणार..


आता मीही कसंही लिहिणार
वाचणाऱ्याला नुसतं बोअर करणार
'र'ला 'र' आणि 'ट'ला 'ट' जुळवून
भरमसाट कविता करणार..

मनात येईल ते अगदी तस्संच ठेवणार
व्याकरणाला कोपऱ्यात फेकणार
चार-चार ओळींच्या जुड्या बांधून
तासातासाला सांडत बसणार

'लाईक' करा "थँक यू" म्हणणार
प्रत्येकाचे आभार मानणार
पुन्हा पुन्हा आभार मानून
माझीच पोस्ट वर आणणार

आता मी नवीनच शब्द जन्माला घालणार
मला हवा तसाच त्यांचा अर्थ सांगणार
मला तर सगळं कळतंच
तुम्हालाही पटवून देणार

कुणी मानो किंवा न मानो
मी माझंच खरं मानणार
कुणी दीड शहाणा लागलाच शिकवायला
तर दुधातल्या माशीसारखा काढून टाकणार

आता मीही अस्ताव्यस्त लिहिणार
वाचणाऱ्याला अगदी त्रस्त त्रस्त करणार
माझ्या 'आतून' आलेली भावना म्हणून
नुसता फापटपसारा मांडणार !

लेखणीचा कोयता करून वाक्यं कुठेही तोडणार
विशेषण आधी, क्रीयापद नंतर आणि नामाला शेवटी मांडणार
मला आवडेल तसं आणि तेव्हढं
ओळीला चिंगमसारखं ताणणार

आता मीही कसंही लिहिणार..
वाचणाऱ्याला नुसतं बोअर करणार....


....रसप....
२६ जानेवारी २०१२

Saturday, February 04, 2012

हिशेब


रोख-उधारी हिशेब सारे फिटवुन द्यावे जाता जाता
माझ्याकडचे तुझे तुला मी परत करावे जाता जाता

उश्यास माझ्या पहूडलेली कुंतलकाळी निशा बावरी
तिचे कोवळे गंधभारले पाश खुलावे जाता जाता

सुखावणारे स्पर्श तुझे जे जपले होते जिवापाड मी
तुझ्या मिठीच्या स्वर्गसुखाचे भास विरावे जाता जाता

कातरवेळी मावळणारा सूर्य आपल्या मुठीत होता
अजून हाती उरलेल्या लालीस पुसावे जाता जाता

तुला मला जो भिजवुन गेला रिमझिम पाउस आठवतो का?
चिंब क्षणांनी डोळ्यांमधुनी आज झरावे जाता जाता

गोडगोजिरी कितीक स्वप्ने नकळत माझी पाहुन झाली
त्या स्वप्नांच्या काचांनी पायांत रुतावे जाता जाता

जाता जाता झुरतिल माझ्या व्याकुळ नजरा तुला पाहण्या
संपुन गेले श्वास तरी मी रेंगाळावे जाता जाता


....रसप....
४ फेब्रुवारी २०१२
एक इजाज़त दे दो बस्स्....

Wednesday, February 01, 2012

विरघळणाऱ्या सूर्यासोबत.. (उधारीचं हसू आणून....)


११.

तो फसफसत होता
दात विचकून खदखदत होता
पावलांना खेचत होता..
पण मी शांत होतो
अजून पुढे जायचं टाळत होतो
पूर्वी खाल्लेल्या गटांगळ्या आठवत होतो


मला हा खारट स्पर्श आवडतच नाही
म्हणून मी कधीच ह्याला जवळ केलं नाही
पण आज...
आज मावळत्या सूर्याच्या लालीला भुललो..
आणि कळलंच नाही कधी इथे आलो..
एक मात्र कळलं..
खारट स्पर्शात वेगळीच मजा आहे..
नुसतंच खदखदण्यात वेगळीच मजा आहे


मनातल्या मनात मावळताना
डोळ्यातली लाली झाकायची आहे
विरघळणाऱ्या सूर्यासोबत
आज मलाही जरासं वाहायचं आहे
....उधारीचं हसू आणून....


....रसप....
१ फेब्रुवारी २०१२

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...