Showing posts with label सुनीत. Show all posts
Showing posts with label सुनीत. Show all posts

Monday, August 05, 2013

खुळा

सुमन तिचे सुमनासम सुंदर स्वच्छ पवित्र सुगंध जसा
नितळ निळ्या नयनी नभरंग निरागस लोभस अल्लडसा
अधरकळी कमनीय जुळी मकरंदकुपी पुरती भरली
बघुन तिला मज ईश्वरदर्शनआस नसे दुसरी उरली

रुणझुण पैंजण नादत भासत मोहक चालत मोहविशी
अलगद शब्द अनाहुत येउन स्पर्श करे जणु मोरपिशी
कटिखटके लटके झटके बघता उडते मन होत खुळे
लय हलते हृदयात नि स्पंदन एक-दुज्यास कधी न जुळे

झुळुकहवा उडवून खट्याळ बटांस तिच्या लडिवाळपणे
बहरुन येउन बाग हसे भ्रमरासम हे मन बागडणे
जणु हरिवल्लभ व्यस्त झुले श्रवणाभरणे झुलतात तशी
नकळत मी झुललो उलटा, झुरलो पडलो नित तोंडघशी

लिहुन किती कविता जमल्या पण शब्द न एक कधी वदलो
कुणि सुकुमार तिचे मुख चुंबित पाहुन मीच खुळा ठरलो

....रसप....
४ ऑगस्ट २०१३
सत्यकथेवर आधारित
वृत्त श्रवणाभरण - ललललगा ललगा ललगा ललगा ललगा ललगा ललगा

Thursday, July 25, 2013

वेडा (सुनीत)

'मराठी कविता समूहा'च्या 'लिहा ओळीवरून कविता - भाग १०७' मध्ये माझा सहभाग -

डोळ्यांखाली नकळत बनली वर्तुळे शुष्क काळी
दृष्टीसुद्धा विझुन हरवली शून्य देशात गेली
जाळे आठ्यांमधुन पसरले कृष्णवर्णी कपाळी
झोळी त्याची मळकट विटकी भार खांद्यास झाली

प्रत्येकाने सजवुन लिहिली त्या खुळ्याची कहाणी
कोणासाठी मजनु अपयशी प्रेमखेळात झाला
कोणी बोले बहुत धनिक तो भोगतो शापवाणी
आला होता कुठुन समजले ना कधीही कुणाला

धुंदीमध्ये बडबड करि तो नेहमी आपल्याशी
ऐकू आले सहजच मज तो गातसे काव्यओळी
नाही त्याला फिकिरच कुठली सख्य नाही जगाशी
काही बाही खरडत असतो गच्च ती पूर्ण झोळी

काव्योत्पत्ती हरवत असतो बावळा हा, तसा मी
तोही आता समजुन हसतो आपला, हासता मी !

….रसप….
२५ जुलै २०१३
वृत्त - चन्द्रलेखा

Sunday, April 01, 2012

तू घे विसावा जरा........!


"मराठी कविता समूहा"च्या "लिहा ओळीवरून कविता - भाग ८९ मध्ये माझा सहभाग.. (एक हलकं फुलकं 'सुनीत' लिहिण्याचा प्रयत्न आहे..)

होते रोज सुरू पहाटसमयी गर्दी इथे धावती 
सारे शांतपणे कसे समजुनी वेगास त्या पाळती ?
कंटाळा करती कधी न बसती काट्यासवे चालती 
पाहूनी तुज वाटले गजब ना ही मुंबईची गती ? 

जागेला धरण्यास लोकलमधे घेती उड्या धावुनी  
हॉटेलात कधी पहा बसुनिया खाती भुका मारुनी 
जो-तो येउन हो अधीर बनुनी होतो उभा मागुनी 
घाई ही कसली असे? कळ नसे, थांबावया जाणुनी

घेणे श्वास जरा नसेच जमणे ह्या धावणाऱ्या जगा
नाही मंजुरही कुणास दमणे, रेंगाळणेही उगा 
विश्रांती नच लाभते क्षणभरी आकाशवेड्या ढगा
त्याला ठाउक एक केवळ असे होणे जळाचा फुगा !   

तूही आजच जुंपलास झटण्या गाड्यास ऐसा खरा 
झाला थोर जरी 'मनी*' कमवुनी, तू घे विसावा जरा........!  

....रसप....
१ एप्रिल २०१२ 
शार्दूलविक्रीडीत - गागागा ललगा लगा लललगा गागा लगागालगा 
मनी* = Money, पैसा  

Thursday, September 29, 2011

माता न तू वैरिणी !! (सुनीत)


माते जन्म दिलास तू परि तुला होती कधी काळजी
माया ना ममता कधी न दिधली सोडून गेलीस जी
लोकांनी मज बोल येथ कसले होते बहू लावले
का नाही वदलीस तू परतुनी की मी न होते तुझी


त्यावेळी मज वाटले नशिब हे आहे अता भोगणे
आशाही नव्हती मला पुसटशी संपून गेले जिणे
अंधारात मला तिरीप दिसली होते कुणी लाभले  
बोटाला पकडूनिया शिकविले त्यांनी मला चालणे  


आता मी परिपूर्ण खास बनले जिंकून साऱ्या व्यथा
देती लोक पहा उदाहरण हे सांगून माझी कथा
सारे श्रेय परी नसेच मम ही त्या सज्जनांची कृपा
ते होते झिजले मला घडविण्या, होतेच मीही वृथा


दावा का करतेस तू फुकटचा 'माझीच कन्या गुणी'
नाही प्रेम मनी तुझ्या फसविशी, माता न तू वैरिणी !!


....रसप....
२९ सप्टेंबर २०११

"मराठी कविता समूहा"च्या "काव्य छंद - भाग ३ (सुनीत)" साठी सुनीत लिहिण्याचा प्रयत्न केला आहे.
वृत्त - शार्दूलविक्रीडित
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...