Showing posts with label मुक्त कविता. Show all posts
Showing posts with label मुक्त कविता. Show all posts

Wednesday, January 21, 2015

पहिली लोकल

सावळा निश्चल रस्ता पहाटेच्या रात्री पहुडलेला
संथ पाउलांचा ताल मंद ठोक्यांशी जुळलेला
आणि आपलाच आपल्याशी एक मूक हिशोब चाललेला
धुसफुसीचा,
घुसमटीचा,
शक्याशक्यतांचा,
स्वप्न-वास्तवाचा,
आणि जिथे काही समजलं नव्हतं,
तिथे हातचा राखत..
जुळवाजुळव करत....

हाच सगळा हिशोब एका पिवळसर कागदावर मांडला होता
आणि तिच्या निद्रिस्त उश्याशी ठेवला होता
बाहेर निघताना दाराला कडी घातली नव्हती
कारण एक मूर्ख आशा कोयंड्यात साठली होती

स्टेशनवर पहिली लोकल यायला अवकाश होता
आणि बसायला जागा भरपूर होती
वर्तमानाशी नातं सांगणारी निरर्थकता..
त्या निरर्थक शून्यत्वात,
अजून एक शून्य मिसळलं..
एका बाकड्यावर विसावलं

मिटलेल्या डोळ्यांच्या आड पत्राची उजळणी चालू होती
आणि अचानक..
कर्कश्य भोंग्याने सगळी अक्षरं विखुरली..

बहुतेक तिने पुन्हा एकदा पत्र फाडलं होतं..
न वाचताच

....रसप....
२१ जानेवारी २०१५

Sunday, December 08, 2013

पुस्तक

एक पुस्तक लिहावं, असा विचार करतो आहे

नाव 'तू'
हक्क तुझे
प्रस्तावना तुझी
मुखपृष्ठ तू
मलपृष्ठही तूच
आतला शब्दन् शब्द तुझाच
फक्त मनोगत माझं....

हे पुस्तक जगासाठी नसेल
फक्त आपल्यासाठी असेल
कारण खूप काही अव्यक्त राहिलंय
कारण खूप काही अव्यक्तच राहणार आहे

एक पुस्तक लिहिणार आहे
आठवांच्या पानांवर, आसवांच्या शाईने..

....रसप....
७ डिसेंबर २०१३

Saturday, December 07, 2013

जाग


अंगावरची शाल बाजूला झाल्याने थंडी वाजतेय,
असं वाटून जाग आली
प्रत्यक्षात तू जराशी बाजूला झाली होतीस
तुझा सैल पडलेला हात माझ्या गळ्यात होता,
पण तो शालीसारखाच निपचित

तुझ्या केसांचा सुगंध श्वासांत बाकी होता
विझलेल्या उदबत्तीच्या गंधासारखा
तुझ्या स्पर्शाचा शहारा अजून जाणवत होता
मावळतीच्या तांबड्या रंगासारखा

त्या पहाटे सूर्य उगवला नाही
आजपर्यंत सूर्य उगवलाच नाही

....रसप....
७ डिसेंबर २०१३

Wednesday, December 04, 2013

अनासक्त

चांदण्यांनी जमिनीवर उतरावं, तसा -
रोज पहाटे ओलसर अंगणात,
पारिजातकाचा सडा असतो..
तू बोलायचीस तेव्हा असाच सडा
मोत्यांचा पडायचा
जो तू नसताना मी तासन् तास न्याहाळायचो

वेचलेला सुगंध जसा सहज उडून जातो,
तितक्याच सहज तू दुरावलीस
हे झाड म्हणून तुझ्यासारखंच आहे,
माझंच असूनही परकं आणि
अनासक्तीने सगळ्या चांदण्या झटकून देणारं...

....रसप....
४ डिसेंबर २०१३

Wednesday, September 04, 2013

अस्वस्थ कुजबुज आणि अनभिज्ञ उशी.. (उधारीचं हसू आणून.... भाग - २)

८.

उबदार काळी शाल ओढून घेतल्यावर
माझी माझ्याशीच
एक अस्वस्थ कुजबुज सुरु होते
स्वत:कडे पाठ फिरवण्यासाठी
मी कूस बदलतो
मिटलेले डोळे गच्च आवळतो
थोडा वेळच, मग टक्क उघडतो
भिंतीवरच्या घड्याळ्याच्या टिकटिकीतून
एक क्षण निसटल्याचं जाणवतं
आणि छातीत काही तरी हेलावतं
पुन्हा एकदा एक कुजबुजणारी रात्र
डोळ्यांतून मनात झिरपणार असते

बाजूच्या निश्चल उशीच्या
कोरड्या अनभिज्ञतेतून
छळणारा तिचा आणि माझा एकटेपणा
काळोखाला छेदत दूरवर पसरतो

आणि एका बेसावध क्षणी
रात्र गुपचूप निघून जाते
मला जागं ठेवून
अनभिज्ञ उशी बघत असते सगळं
उधारीचं हसू आणून..

....रसप....
३ सप्टेंबर २०१३

उधारीचं हसू आणून.... (भाग - २)

Tuesday, August 13, 2013

व्यवहार

स्वप्नांच्या आडोश्याला लपलेलं वास्तव
मी शोधतच नाही म्हटल्यावर
स्वत:च बाहेर येतं आणि 'भो:' करतं !
मला माहित असतं की,
त्याच्या बाहेर येण्याची वेळ आली आहे
पण तरी, दचकण्याची सवयच झाली आहे

त्यानंतर रोज सकाळी मी आणि आयुष्य
एकमेकांशी हातमिळवणी करतो
आणि शस्त्रसंधी केलेल्या देशांसारखे
जबरदस्तीचा संयम पाळतो

रात्र, स्वप्नांच्या लपाछुपीची
दिवस, वास्तवाशी शस्त्रसंधीचा
उरते संध्याकाळ
नेहमीच संवेदनशील
तेव्हढा वेळ सोडल्यास सारं काही आलबेल असतं
शांततेच्या राज्यात दु:खसुद्धा गालात हसतं

निदान,
तुझ्या दिवस-रात्रींचा व्यवहार तरी,
तुझ्या मनासारखा घडतोय ना गं ?

....रसप....
१२ ऑगस्ट २०१३

Wednesday, July 03, 2013

एक क्षण निसटलेला..

एक दिवस अचानक दिसला मला
खोलीच्या कोपऱ्यात एक क्षण रेंगाळलेला
माझ्या नकळत माझ्याच मुठीतून
कधीकाळी निसटलेला
बरेच दिवस लागत नव्हता हिशेब
सरलेल्या आणि उरलेल्या वेळेचा
आता लागेल बहुधा !

फक्त इतकंच व्हावं,
की हा क्षण मुठीत घेताना
अजून एक दोन निसटू नयेत !
कारण घरात राहतील तर कोपऱ्यात दिसतील
बाहेर पडले, तर गोल दुनियेत गोल-गोल फिरतील..
कुठे शोधीन ? कुठे मिळतील ?

बस्स!
ह्याच विचारात मी गढलो
आणि निसटल्यावरही दिसलेला क्षण
पुन्हा एकदा हरवून बसलो
आता घर इतकं मोठं झालंय की,
कोपरेही संपत नाहीत....

....रसप....
२ जुलै २०१३

Thursday, May 09, 2013

पावती


ती हसली..
मीही हसलो..
ती हसली म्हणून नाही,
दुसरं काही सुचलंच नाही, म्हणून..
काय करणार ?
माझ्या हातात होती 'बालवाडी'च्या फीची पावती
"रुपये तीस हजार फक्त!"
आणि तिच्या डोळ्यांत होती भूक
अन् रेखाटलेलं रक्त..

"तुम्ही तिला पन्नास रुपये का दिले?"
"ती त्याचं काय करणार?"
"'क्रेयॉन्स' घेणार की 'चॉकलेट' खाणार?"

..... हे प्रश्न मला ऐकूच येत नव्हते..
आणि मला पडलेले प्रश्न
मलाच समजत नव्हते..

घरी जाता जाता सिगरेटचं पाकिट घेण्याचं
आज पहिल्यांदाच विसरलो..

....रसप....
९ मे २०१३

Saturday, January 19, 2013

कातरवेळ (गुड नाईट, स्वीट ड्रीम्स !!)


केशरी, तांबड्या रंगांच्या वेगवेगळ्या गडद छटा दाखवत
एका नाजूक क्षणी लुप्त होणारा सूर्य
हळूहळू करत...एकेका रेषेसरशी जिवंत होत जाणाऱ्या
आणि नकळत बोलू लागणाऱ्या एखाद्या चित्रासारखा..
लाल, निळ्या, काळ्या रंगांत हरवलेलं आकाश
झाडं, वेली, पक्ष्यांनाही लागलेली गुलाबी चाहूल..
पण माझ्या मनात मात्र एक अनाहूत काहूर..
ह्याच वेळेला 'कातरवेळ' म्हणत असावेत
इथून पुढे मनाच्या कातरपणाला सुरुवात होते
अश्या वेळी मला काहीच नको असतं..
मी, मी आणि फक्त मीच..
मग सभोवती असणारी
प्रत्येक अंधुक सजीव-निर्जीव वस्तू
वेगवेगळे मुखवटे चढवते...
मला हवे असलेले..
हसणारे.. रडणारे..
रुसलेले.. चिडणारे..
ओळखीचे.. अनोळखी
आणि काही माझ्यासारखेच..
हळवे हळवे, कातर कातर !
अचानक लक्ष जातं...
खिडकीत रुणझुणणाऱ्या 'विंड चाईम्स' कडे
तो तुझाच आवाज असतो...
पन्हाळीवर एक थेंब रेंगाळलेला दिसतो
तो तुझाच चेहरा वाटतो
'गुड नाईट, स्वीट ड्रीम्स'
म्हणणारा.. !

रोज..
ह्यानंतर पुढे काय होतं,
मला आठवत नाही
कारण डोळे उघडेपर्यंत
कातरवेळ थांबत नाही..

....रसप....
१९ जानेवारी २०१३
गुड नाईट, स्वीट ड्रीम्स !!   

Wednesday, December 05, 2012

तू असतानाच्या आठवणी.. (उधारीचं हसू आणून....भाग - २)


६.
तू असतानाच्या आठवणी..
आठवणीतला एकेक क्षण
डोळ्यात साठवला होता...
त्या एकेक क्षणाने डोळ्यातलं पाणी शोषलं आहे

शेवाळलेल्या हिरवट डबक्यातल्या चिखलात
जसं कमळ उमलतं..
तसं त्या आठवणींतून उमलतात काही शब्दपाकळ्या..
आणि फुलते कविता..

रोज कातरवेळी माझं मन
मीच स्वत: लपवतो
त्या कमळाच्या मिटणाऱ्या पाकळ्यांत
आणि रोज सकाळी
एका प्रसन्न कवितेच्या उमलत्या पाकळ्यांतून
ते बाहेर येतं.... सुगंधित होऊन
अन दिवसभर बागडतं...
.
उधारीचं हसू आणून....

....रसप....
९ ऑक्टोबर २०१२

उधारीचं हसू आणून.... (भाग - २)

Monday, November 12, 2012

फाईलींमधले क्षणकागद..


केव्हढा हा पसारा तू मागे सोडून गेलीस !
व्यवस्थित लावलेले कप्पे विस्कटून गेलीस..

तुझ्या जन्मापासून तुझ्या लग्नापर्यंत
एकेक क्षण
नंबरिंग केलेल्या वेगवेगळ्या फायलींमध्ये
जपून ठेवला होता...
आणि अनेक वेळा तुम्हां सगळ्यांच्या नकळत
गुपचूप, एकांतात तो प्रत्येक क्षण
पुन्हा पुन्हा पाहिला होता..
पण आज तुझ्या हुंदक्याच्या आवेगाने
अख्खं कपाटच पाडलं...
आणि घरभर पसरलेत क्षणकागद..

लहानपणी तू लपून बसायचीस..
पलंगाखाली, टेबलाखाली... अंगणात
तर कधी शेजारच्या आजोबांकडेही !
मी तुला शोधत राहायचो..
दिसलीस तरी शोधायचो...
तसेच आज हे क्षणकागद शोधतोय.. वेचतोय..

तुझ्या आईला कळायच्या आत
सारं काही परत फाईलून ठेवतो..
आता आधीसारखं नीटनेटकं, पद्धतशीर नाही जमणार
पण जसं जमेल तसं करावंच लागणार..
उगाच तुझ्या आईला त्रास नको !

....रसप....
११ नोव्हेंबर २०१२

Saturday, November 10, 2012

उत्साह.. (गुड नाईट, स्वीट ड्रीम्स !!)


कोपऱ्या-कोपऱ्याला हळूहळू व्यापत.. रंगवत..
सारी धरणी मुठीत घेणारं काळंकुट्ट आभाळ
पहाटेच्या चाहुलीसरशी
दहीवराच्या प्रत्येक थेंबात भरून येतं..
आणि पानापानावर डवरतं
माझ्या डोळ्यातलं समाधान
तू नसतानाची अजून एक रात्र सरून गेल्याचं !

अर्धवट उजळलेल्या आकाशाच्या एका कोपऱ्यात
विरघळत जाणारा झोपाळलेला चंद्र
मला साखरझोपेतल्या जगाच्या नकळत
एक मिश्कील पोचपावती देतो...
काल संध्याकाळी तुला माझ्या वतीने
'गुड नाईट, स्वीट ड्रीम्स'
म्हटल्याची.. !
अन अचानक
अजून एका रात्रीची दिवसभर वाट पाहायचा उत्साह येतो..
विझलेल्या नजरेत..!

....रसप....
१० नोव्हेंबर २०१२

गुड नाईट, स्वीट ड्रीम्स !!   

Wednesday, October 31, 2012

'साहिर'


उघड्या छातीवर वेदनेच्या झळांना
मुद्दाम, जाणीवपूर्वक झेलून
मी हृदयाला पोळले
आणि स्वत:च चालवल्या त्यावर कट्यारी
उभ्या, आडव्या, तिरक्या.... आरपारही
थबथबलेल्या हृदयातून ओघळणाऱ्या
प्रत्येक थेंबाला
कागदावर पसरवलं
आणि माझ्या उधार वेदनेचं
कृत्रिम भावविश्व मोठ्या आर्ततेने चितारलं
लालेलाल शब्दांनी
पानभर चितारूनही समाधान झालं नाही..
बोळा करून अजून एक पान कोपऱ्यात जमलेल्या ढिगाऱ्यात भिरकावलं..
वहीचं शेवटचं पान उरलं होतं..
माझ्याच नकळत, माझ्याच हातांनी लिहिलं -
'साहिर' !
त्या वेळी डोळ्यांना झालेली जखम खरी होती..
आता रक्ताला डोळ्यांतून टिपून..
कागदावर वेदनेला सजवायचं ठरवलं आहे..
'साम्यवादाने' !!

....रसप....
३१ ऑक्टोबर २०१२  

Wednesday, September 19, 2012

धुक्याच्या वाटेवर.....


अर्धवट मिटल्या डोळ्यांनी
सगळं धूसर धूसर दिसतंय..
त्यातही स्पष्ट दिसतोय
तुझा शांत चेहरा..
मी हात पुढे केला,
पण तू धरला नाहीस !
मी अजून पुढे झालो..
तशी तू मागे सरलीस..
खोलवर आतून अगदी आतड्यापासून
जोर काढून मी तुला बोलावलं..
पण माझी हाक
माझ्यातल्याच निर्वात पोकळीत विरली..
पराकोटीच्या हताशेने ग्रासलेले
अर्धवट मिटलेले डोळे
अजून थोडे मिटले..
अजून थोडे... अजून थोडे..
धूसरपणा वाढत वाढत गेला..
आणि कधीच न अनुभवलेला
एक मिट्ट काळोख पसरला..
पण निमिषार्धापुरताच..
नंतर स्वच्छ उजेड !!
आणि तू समोर..
हात पुढे करून....!
मीसुद्धा मघाशी तुझ्या मागे सरण्याला विसरून
हातात हात दिला....
आणि सुरू झाला एक नवीनच प्रवास..
धुक्याच्या वाटेवर.....

....रसप....
१९ सप्टेंबर २०१२

Thursday, September 06, 2012

घरी जाणं रोजच जीवावर येतं.. (उधारीचं हसू आणून....भाग - २)

१.

घरी जाणं रोजच जीवावर येतं
डोळ्यात खुपतं ते घर, रितं-रितं
त्या भिंतींना सुरकुत्या पडल्या आहेत
दारं-खिडक्या केविलवाणे आवाज करून रडतात

माझी आवडती आरामखुर्ची
हिरमुसून कोपऱ्यात जाऊन बसली आहे
आणि छत...
सताड, कोरड्या, निस्तेज डोळ्यांनी
माझ्याकडे रात्र रात्रभर टक लावून पाहात असतं..
की कधी मी तुझं नाव उच्चारीन
कधी भावनांच्या पायात घातलेल्या
उदासीनतेच्या बेड्यांना तोडीन
कधी बांध फुटेल मनाचा
आणि घरासारखाच रिता-रिता होईन एकदाचा

रोजच्या वळणांची पावलांना सवय झाली आहे
आपोआप घरापर्यंत येतात..
आणि मग मीही येतोच त्यांच्या मागून
जीवावर आलेलं असतानाही
उधारीचं हसू आणून....

....रसप....
१९ मार्च २०१२


उधारीचं हसू आणून.... (भाग - २)



उधारीचं हसू आणून.... (भाग - २)

१.

घरी जाणं रोजच जीवावर येतं
डोळ्यात खुपतं ते घर, रितं-रितं
त्या भिंतींना सुरकुत्या पडल्या आहेत
दारं-खिडक्या केविलवाणे आवाज करून रडतात

माझी आवडती आरामखुर्ची
हिरमुसून कोपऱ्यात जाऊन बसली आहे
आणि छत...
सताड, कोरड्या, निस्तेज डोळ्यांनी
माझ्याकडे रात्र रात्रभर टक लावून पाहात असतं..
की कधी मी तुझं नाव उच्चारीन
कधी भावनांच्या पायात घातलेल्या
उदासीनतेच्या बेड्यांना तोडीन
कधी बांध फुटेल मनाचा
आणि घरासारखाच रिता-रिता होईन एकदाचा

रोजच्या वळणांची पावलांना सवय झाली आहे
आपोआप घरापर्यंत येतात..
आणि मग मीही येतोच त्यांच्या मागून
जीवावर आलेलं असतानाही
उधारीचं हसू आणून....

....रसप....
१९ मार्च २०१२

====================

२.
आरसा नेहमी खरं बोलतो
जे आहे.. जसं आहे..
तसंच्या तसं दाखवतो
पण.. तोही मला फसतो !
कारण, त्याला फक्त माझा चेहराच दिसतो
त्याला तेच दिसतं,
जे मी दाखवतो..

मी त्याला दाखवतो...
माझ्या खिश्यातले पैसे
तो खूष होतो... म्हणतो "मी श्रीमंत आहे!"

मी त्याला दाखवतो...
माझे नीटनेटके कपडे
तो चमकतो.. म्हणतो "मी राजबिंडा आहे !"

मग मी त्याला दाखवतो
तुझी छबी.. माझ्या डोळ्यात असलेली
तो हबकतो.. म्हणतो, "मी नशीबवान आहे!"

त्याच्या निरागस भोळेपणाचं
मला कौतुक वाटतं
मला बघून नेहमी आनंदण्याचं
मला कौतुक वाटतं

मग मीही त्याच्यासोबत खूष होतो
त्याला थोडं अजून फसवून..
मी नशीबवान असल्याचं मान्य करतो
उधारीचं हसू आणून...

....रसप....
२० मार्च २०१२

====================

३.
त्याने विचारलं, "रडत का नाहीस?"
मी म्हटलं, "माहित नाही."
त्याने विचारलं, "चिडत का नाहीस?"
मी म्हटलं, "माहित नाही"
त्याने विचारलं, "का झालास उद्ध्वस्त?"
मी म्हटलं, "माहित नाही!"
त्याने विचारलं, "कसा रे तू इतका आश्वस्त?"
मी म्हटलं..... "माहित नाही!!"
तो कंटाळला.. म्हणाला, "माहित तरी काय आहे?"
मी म्हटलं.. "माहित नाही!"

अखेरीस तो गप्प झाला..
मी छद्मी हसलो.. अन् बोललो,
"अरे नशिबा.. तू तर जन्मजात रडका आहेस..
पिढीजात चिडका आहेस..
म्हणूनच फुटका आहेस!!
पण मी तसा नाही....

तू खरडलंस काही-बाही माझ्या कपाळावर
अगदी दात-ओठ खाऊन..
अन् मी त्याचाही स्वीकार केला..
उधारीचं हसू आणून.....

....रसप....
२२ मार्च २०१२
====================

४.
आज परत एकदा प्रेमात पडावं म्हणतो..!

दु:खाची नशा आणि वेदनेची झिंग
उतरत चालली आहे
जगण्यातली गंमत आणि जळण्यातली मजा
ओसरत चालली आहे

परत एकदा नख लावायचंय
काळजातल्या हळव्या पडद्याला
अन अनुभवायचाय तोच एक शहारा..
पापणीवर तरळून आभाळ हेलावणारा

परत एकदा मनाच्या दगडाला पाझर फुटेल
अन डोळ्यांच्या विहिरी भरतील
हळव्या हवेच्या झुळुकीने
वाळलेली पानं उडतील..

परत एकदा घ्यायचीय
काटेरी उबदार शाल ओढून
अन फुटून ठिकऱ्या उडालेल्या स्वप्नांना
परत एकदा जोडायचंय
उधारीचं हसू आणून....

....रसप....
२२ मार्च २०१२

====================

५.


उसळणाऱ्या लाटांनी
किनारा भिजतो
अन उधाणलेल्या वाऱ्याने
क्षणार्धात सुकतो

मीही चार इंचाच्या पेल्यात
स्वप्नं भिजवून घेतो
आणि सगळ्यांच्या नकळत
पापण्यांना देतो !

स्वप्नं असतात -
कधी तिची
कधी माझी
कधी जे जमलं नाही त्याची
कधी जे उरलं नाही त्याची
कधी हातून निसटलेली
कधी गुपचूप हरवलेली
कधी इतस्तत: विखुरलेली
कधी मुद्दामच उधळलेली

पण सकाळ होते..
आणि मिटलेल्या पापणीतल्या अंधाराला
उजेड देते, वास्तव दाखवते
नकली प्रसन्नतेच्या रखरखीत वाऱ्याने
परत पापणी सुकते

रुजवायला भिजवलेली स्वप्नं
डोळ्यात उरतात रुतून
मी नव्या दिवसाचं स्वागत करतो
उधारीचं हसू आणून....

....रसप....
२९ मार्च २०१२

====================


६.
तू असतानाच्या आठवणी..
आठवणीतला एकेक क्षण
डोळ्यात साठवला होता...
त्या एकेक क्षणाने डोळ्यातलं पाणी शोषलं आहे

शेवाळलेल्या हिरवट डबक्यातल्या चिखलात
जसं कमळ उमलतं..
तसं त्या आठवणींतून उमलतात काही शब्दपाकळ्या..
आणि फुलते कविता..

रोज कातरवेळी माझं मन
मीच स्वत: लपवतो
त्या कमळाच्या मिटणाऱ्या पाकळ्यांत
आणि रोज सकाळी
एका प्रसन्न कवितेच्या उमलत्या पाकळ्यांतून
ते बाहेर येतं.... सुगंधित होऊन
अन दिवसभर बागडतं...
.
उधारीचं हसू आणून....

....रसप....
९ ऑक्टोबर २०१२

====================

७.

दु:ख फुलपाखरासारखं..!
मी अनेकदा अलगद चिमटीत पकडलंय
अगदी निरागस शांतपणे
ते दोन बोटांना शरण आलंय
त्याचा तो मलमली स्पर्श..
मोहवणारे रंग..
पण तो निष्पाप चेहरा..
मन भरून न्याहाळल्यावर
मी जेव्हा पुन्हा त्याला सोडून देतो..
इथे तिथे बागडायला..
तेव्हा बोटांवर राहतो
एक करडा रंग
त्याच्या पंखांचाच रंग मागे राहिलेला असतो
पण पंखांवर बोटांचा ठसा मात्र नसतो

असंख्य फुलपाखरं अवतीभवती असतात
मी पुन्हा पुन्हा
चिमटीत पकडण्याचा प्रयत्न करत असतो
एकावर तरी माझा ठसा उमटेल म्हणून
अन् दरवेळी फक्त बोटांवरचा करडा
रंग पाहात राहातो -
उधारीचं हसू आणून....

....रसप....
०३ मार्च २०१३

====================

८.
उबदार काळी शाल ओढून घेतल्यावर
माझी माझ्याशीच
एक अस्वस्थ कुजबुज सुरु होते
स्वत:कडे पाठ फिरवण्यासाठी
मी कूस बदलतो
मिटलेले डोळे गच्च आवळतो
थोडा वेळच, मग टक्क उघडतो
भिंतीवरच्या घड्याळ्याच्या टिकटिकीतून
एक क्षण निसटल्याचं जाणवतं
आणि छातीत काही तरी हेलावतं
पुन्हा एकदा एक कुजबुजणारी रात्र
डोळ्यांतून मनात झिरपणार असते

बाजूच्या निश्चल उशीच्या
कोरड्या अनभिज्ञतेतून
छळणारा तिचा आणि माझा एकटेपणा
काळोखाला छेदत दूरवर पसरतो

आणि एका बेसावध क्षणी
रात्र गुपचूप निघून जाते
मला जागं ठेवून
अनभिज्ञ उशी बघत असते सगळं
उधारीचं हसू आणून..

....रसप....
३ सप्टेंबर २०१३ 

उधारीचं हसू आणून.. भाग - १

Sunday, August 26, 2012

रोजची रात्र अशीच असते.. (गुड नाईट, स्वीट ड्रीम्स !!)

तापलेल्या मातीत
पहिल्या पावसाचा पहिला थेंब पडल्यावर
झटक्यासरशी आसमंत व्यापणाऱ्या मृद्गंधासारखी
संध्याकाळ गडद होत जाते आणि
दिवसभर वेगवेगळ्या छटा दाखवणारं आभाळ
एकच निकोप, निष्कलंक काळा रंग लेऊन
किंचित लाजऱ्या चंद्राला
माझ्या खिडकीजवळ
तुझा 'गुड नाईट, स्वीट ड्रीम्स'चा निरोप देण्यासाठी पाठवते....

रोजची रात्र अशीच असते..
किंचित रेंगाळलेली
तुझ्या आभासांचा सुगंध होऊन
निकोप दरवळलेली..

....रसप....
२५ ऑगस्ट २०१२

गुड नाईट, स्वीट ड्रीम्स !!  

Friday, August 17, 2012

दिलासा.. (गुड नाईट, स्वीट ड्रीम्स !!)


६.
ऐकू येतो मला माझा
एकेक ठोका काळजाचा
जसा टिक टिक करत चालत राहातो
घड्याळ्यात काटा सेकंदाचा

हा माझा एकांत आहे,
रितेपण नाही
मी एकटा आहे,
एकांकी नाही

मला फार आवडतो
हा संध्याकाळ ते रात्र असा वेळेचा प्रवास
कारण सतत तू सोबत असल्याची जाणीव होत असते
मी बराच वेळ गप्पा मारतो तुझ्याशी
पण तू उत्तर देत नाहीस
मग मनाला आपोआप कळून येतं
तू दिसतेस, पण असत नाहीस

असते फक्त एक दिशा...
आणि एक विश्वास की,
ह्या बाजूला... पुढे.... काही अज्ञात मैलांवर...
तूही अशीच बोलतेयस माझ्याशी...
मनातल्या मनात..!

मग मऊ स्वप्नांची उबदार शाल ओढून
ज्या दिशेला तू आहेस..
त्या कुशीवर मी वळतो..
आणि समाधानाने डोळे मिटून..
स्वत:शीच हसतो..
तेव्हढाच मनाला दिलासा
तुला 'गुड नाईट, स्वीट ड्रीम्स' म्हटल्याचा !

.... रसप....
१७ ऑगस्ट २०१२
गुड नाईट, स्वीट ड्रीम्स !! 

Tuesday, August 07, 2012

गुड नाईट, स्वीट ड्रीम्स !! (Good Night, Sweet Dreams!!)

१. 

थोडीशी दरवळलेली रात्र 
खिडकीशी ओथंबली
एक लाघवी झुळूक 
कानाशी कुजबुजली

मोत्याची सर तुटावी, 
तसं वाटलं 
आणि एक हळुवार मोरपीस 
डोळ्यांवरून फिरलं...

तो कसलासा भास होता..
तुझ्या पदराचा की केसांचा?
माहित नाही.. 
पण खोलवर मातीत 
रुजलेल्या बियाण्याला अंकुर फुटावा...
तसं जुन्या आठवणींना नवा मोहोर आला..
आणि रोम रोम शहारला.. 

आजची रात्र तुझीच...
तुझ्यासाठीच...

गुड नाईट, स्वीट ड्रीम्स !!

....रसप....
७ ऑगस्ट २०१२ 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
२. 

मला रात्र खूप आवडते
कारण काळोख्या कॅनव्हासवर 
सगळेच रंग खुलून दिसतात...
आणि आवडती स्वप्नं 
डोळ्यांत फुलून सजतात

मी पुन्हा पुन्हा जगतो..
ते क्षण सरलेले
सोबत असतं स्वच्छ गडद आभाळ
चांदण्यांनी नटलेले..

आज मीही चमचमणार आहे  
एक काजवा होऊन 
तुझ्यापर्यंत उडत येणार आहे
सुखद गारवा घेऊन..


एक रंग तांबडासा
क्षितिजाला देईन
एक रंग निळा तुझ्या 
पापणीवरती सोडीन..

रात्र अशीच सरून जाईल 
आणि म्हणायचं राहून जाईल...

गुड नाईट.. स्वीट ड्रीम्स..!

....रसप....
७ ऑगस्ट २०१२

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

३. 

एक थेंब चांदण्याचा 
पापणीच्या आत झिरपून येतो 
रोज एका स्वप्नासाठी 
चौकट नवी देऊन जातो

रंगीबेरंगी स्वप्नं 
अशीच डोळ्यांत सजव
काळ्या आभाळाला त्याचाच 
आशेचा चंद्र दाखव 

चांदणे झिरपत राहील
पापण्या जड होतील
काही स्वप्नं कुशीत घे..
फुलपाखरू होशील..

इवल्याश्या पंखांनी भिरभिरण्याआधी -
म्हणायला विसरू नकोस.....

गुड नाईट.. स्वीट ड्रीम्स..!

....रसप....
८ ऑगस्ट २०१२

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

४.
रातराणीचा सुगंध वेचायला
रात्र तरुण होते
आणि तुझी हळवी आठवण
मनात भरून येते...

गुलाबी थंडीत
तुझ्या आठवणींची उब मिळते
आणि पाठ फिरवलेल्या स्वप्नाची कूस
माझ्या बाजूला वळते !

खिडकीतून आत येणारं चांदणं
हातात तुझा हात देतं
एक सुगंधी स्वप्न मला
तुझ्या समीप घेऊन येतं..

एक हात चांदण्याचा
तुझ्याकडे आहे पाठवला
"गुड नाईट, स्वीट ड्रीम्स !!"
इतकंच तुला म्हणायला..

....रसप....
१३ ऑगस्ट २०१२

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *


५.
एक तारा लुकलुकणारा
आणि वारा दरवळणारा
खिडकीत जरा येऊन बघ

तारा माझा भास देईल
वारा तुझा श्वास होईल
स्वत:मध्ये हरवून बघ

मन मनात गाणं गाईल
चेहऱ्यावरती हसू येईल
हसता हसता लाजून बघ

वारा खिडकीशी रेंगाळेल
तारा तुझ्यावरती भाळेल
'गुड नाईट, स्वीट ड्रीम्स' म्हणून बघ....!!

....रसप....
१४ ऑगस्ट २०१२
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

६.
ऐकू येतो मला माझा
एकेक ठोका काळजाचा
जसा टिक टिक करत चालत राहातो
घड्याळ्यात काटा सेकंदाचा

हा माझा एकांत आहे,
रितेपण नाही
मी एकटा आहे,
एकांकी नाही

मला फार आवडतो
हा संध्याकाळ ते रात्र असा वेळेचा प्रवास
कारण सतत तू सोबत असल्याची जाणीव होत असते
मी बराच वेळ गप्पा मारतो तुझ्याशी
पण तू उत्तर देत नाहीस
मग मनाला आपोआप कळून येतं
तू दिसतेस, पण असत नाहीस

असते फक्त एक दिशा...
आणि एक विश्वास की,
ह्या बाजूला... पुढे.... काही अज्ञात मैलांवर...
तूही अशीच बोलतेयस माझ्याशी...
मनातल्या मनात..!

मग मऊ स्वप्नांची उबदार शाल ओढून
ज्या दिशेला तू आहेस..
त्या कुशीवर मी वळतो..
आणि समाधानाने डोळे मिटून..
स्वत:शीच हसतो..
तेव्हढाच मनाला दिलासा
तुला 'गुड नाईट, स्वीट ड्रीम्स' म्हटल्याचा !

.... रसप....
१७ ऑगस्ट २०१२

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

७.

तापलेल्या मातीत
पहिल्या पावसाचा पहिला थेंब पडल्यावर
झटक्यासरशी आसमंत व्यापणाऱ्या मृद्गंधासारखी
संध्याकाळ गडद होत जाते आणि
दिवसभर वेगवेगळ्या छटा दाखवणारं आभाळ
एकच निकोप, निष्कलंक काळा रंग लेऊन
किंचित लाजऱ्या चंद्राला
माझ्या खिडकीजवळ
तुझा 'गुड नाईट, स्वीट ड्रीम्स'चा निरोप देण्यासाठी पाठवते....

रोजची रात्र अशीच असते..
किंचित रेंगाळलेली
तुझ्या आभासांचा सुगंध होऊन
निकोप दरवळलेली..

....रसप....
२५ ऑगस्ट २०१२


* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

८.


आज पुन्हा उशीर झाला..
'लौकर येतो' सांगूनही
आणि तुझे डोळे भरले
बरंच काही सांडूनही..

काळ्याभोर डोळ्यांचं डबडबणं
मला थबथबलेल्या चिंचेच्या झाडामधून
डोकावणाऱ्या झाकोळलेल्या चंद्रासारखं वाटतं
आणि आत्ताच बरसून रितं झालेलं आभाळ
फिरून पुन्हा एकदा
माझ्या डोळ्यांत दाटतं....

तुला माहितेय..
मला रडता येत नाही..
म्हणून मी सगळं हसण्यावारी नेतो...
तुझी शप्पथ राणी,
पुढच्या वेळी नक्की लौकर येतो..

तू चिडू नकोस
कारण तू चिडलीस की तूच रडतेस
मला झाकोळलेला चंद्र
पाहवत नाही..
आणि भरल्या डोळ्यांनी नीट
'गुड नाईट, स्वीट ड्रीम्स'
पण म्हणवत नाही !

....रसप....
२९ ऑगस्ट २०१२


* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

९.

कोपऱ्या-कोपऱ्याला हळूहळू व्यापत.. रंगवत..

सारी धरणी मुठीत घेणारं काळंकुट्ट आभाळ
पहाटेच्या चाहुलीसरशी
दहीवराच्या प्रत्येक थेंबात भरून येतं..
आणि पानापानावर डवरतं
माझ्या डोळ्यातलं समाधान
तू नसतानाची अजून एक रात्र सारून गेल्याचं !

अर्धवट उजळलेल्या आकाशाच्या एका कोपऱ्यात
विरघळत जाणारा झोपाळलेला चंद्र
मला साखरझोपेतल्या जगाच्या नकळत
एक मिश्कील पोचपावती देतो...
काल संध्याकाळी तुला माझ्या वतीने
'गुड नाईट, स्वीट ड्रीम्स'
म्हटल्याची.. !
अन अचानक
अजून एका रात्रीची दिवसभर वाट पाहायचा उत्साह येतो..
विझलेल्या नजरेत..!

....रसप....
१० नोव्हेंबर २०१२


* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

१०.

मी बघतो ते स्वप्न आहे..
आणि जगतो ते सत्य आहे
हे कसं ठरवावं?
जे डोळे मिटल्यावरही माझ्यापासून वेगळं होत नाही..
त्याला असत्य कसं समजावं?
खरं असो.. खोटं असो..
मला आवडतंय
सत्य असो.. स्वप्न असो..
मला हसवतंय..

पण एकच विचार येतो -
दिवसभर श्वास-श्वासातून दरवळणाऱ्या..
रात्री निवांत मिटलेल्या पापण्यांवर अलगद पहुडणाऱ्या..
आणि सकाळी अंगणातल्या प्राजक्ताच्या सड्याप्रमाणे  
मनभर पसरणाऱ्या..
माझ्याच गुलाबी स्वप्नांच्याही नकळत..
मी तर रोजच म्हणत असतो..
कधी तूही म्हण की -
'गुड नाईट, स्वीट ड्रीम्स!!'

(की मला ऐकू येणारा आवाज माझा नसतो,
तुझाच असतो
आणि मी फक्त मनातल्या मनातच बोलत असतो..?)

....रसप....
१२ नोव्हेंबर २०१२


* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

११.


केशरी, तांबड्या रंगांच्या वेगवेगळ्या गडद छटा दाखवत
एका नाजूक क्षणी लुप्त होणारा सूर्य
हळूहळू करत...एकेका रेषेसरशी जिवंत होत जाणाऱ्या
आणि नकळत बोलू लागणाऱ्या एखाद्या चित्रासारखा..
लाल, निळ्या, काळ्या रंगांत हरवलेलं आकाश
झाडं, वेली, पक्ष्यांनाही लागलेली गुलाबी चाहूल..
पण माझ्या मनात मात्र एक अनाहूत काहूर..
ह्याच वेळेला 'कातरवेळ' म्हणत असावेत
इथून पुढे मनाच्या कातरपणाला सुरुवात होते
अश्या वेळी मला काहीच नको असतं..
मी, मी आणि फक्त मीच..
मग सभोवती असणारी
प्रत्येक अंधुक सजीव-निर्जीव वस्तू
वेगवेगळे मुखवटे चढवते...
मला हवे असलेले..
हसणारे.. रडणारे..
रुसलेले.. चिडणारे..
ओळखीचे.. अनोळखी
आणि काही माझ्यासारखेच..
हळवे हळवे, कातर कातर !
अचानक लक्ष जातं...
खिडकीत रुणझुणणाऱ्या 'विंड चाईम्स' कडे
तो तुझाच आवाज असतो...
पन्हाळीवर एक थेंब रेंगाळलेला दिसतो
तो तुझाच चेहरा वाटतो
'गुड नाईट, स्वीट ड्रीम्स'
म्हणणारा.. !

रोज..
ह्यानंतर पुढे काय होतं,
मला आठवत नाही
कारण डोळे उघडेपर्यंत
कातरवेळ थांबत नाही..

....रसप....
१९ जानेवारी २०१३

(क्रमश:)

Thursday, July 26, 2012

किती जरी वाटलं तरी..


किती जरी वाटलं तरी,
चंद्र कधी ओघळत नसतो
तो फक्त मनाचा खेळ असतो
आपणच आवडून घेतलेला...

उगाच वाटतं की -
आत्ताच ओघळलेला एक थेंब..
त्या डावीकडच्या तारकेने झेलला
आणि धरतीच्या संतप्त उरात
पावसाचा पहिला थेंब झिरपल्यावर
तिने एक आश्वस्त उसासा द्यावा,
तशी ती तारका क्षणभर लकाकली...
पण असं काही नसतं...
ती फक्त मनाची कल्पना असते
आपणच आवडून घेतलेली..

उगाच वाटतं की -
बेधुंद चंद्राची शुद्ध हरपली आहे
भोवतालच्या सात-आठ चिमुकल्या तारका
त्याला आधार देत आहेत
आणि तो,
खवळलेल्या सागराने पुन्हा पुन्हा धावून येत
किनाऱ्याला धडकावं... तसा
पुन्हा पुन्हा उफाळून येऊन
सगळ्यांना उधळायला बघतो आहे..
पण असं काही नसतं...
ते फक्त मनाचं प्रतिबिंब असतं
आपणच आवडून घेतलेलं..

कधी हाच चंद्र दिसतो पिवळा...
कधी सोनेरी
कधी ढगाळ आभाळातून रोखून बघणारा...
वाटतो अघोरी..

छ्या: !
ह्याला काहीच अर्थ नाही..
रोज काही तरी नवीन दिसतं मला..
ह्या खिडकीतून...
जे कधीच माझ्याशी मेळ खात नाही
म्हणून आताशा मी त्या खिडकीतच जात नाही
अख्खी रात्र सताड डोळ्यांनी
घरात भरून आलेलं आभाळ बघत बसतो...
डोळ्यांत चंद्र घेऊन..
थेंब-थेंब ओघळत राहतो
आणि उशीवरच्या चांदण्या टिपत राहतात..
आताशा मी अधून मधून खवळतोही
धडका द्यायला किनारा शोधतो...
एक पिवळा चंद्र मनाशी जपतो......


....रसप....
२५ जुलै २०१२
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...