भरपाई

कुठल्याश्या पिढीने माझ्या
कुठल्या तरी पिढीवर कुणाच्या
अन्याय केला होता
त्याची मी करतो आहे भरपाई
ज्यासाठी माझी काहीच हरकत नाही

मात्र इतकी तरी शाश्वती हवी आहे की,
हा हिशोब सतत वाढताच नसावा.
सावकाराच्या चोपडीतल्या
निरक्षर अंगठ्यांभोवती फास बनून आवळत जाणाऱ्या
चक्रवाढ व्याजासारखा
सतत फुगताच नसावा.

उद्या माझी कुठलीशी पिढीसुद्धा
फोडायची अन्यायाचं एक अनोळखी खापर
कुणाच्या तरी कुठल्याश्या पिढीच्या
निरपराध अनभिज्ञ माथ्यावर..
अन्याय-भरपाईच्या हिशोबात
चोपड्यांतलं पान अन् पान भरायचं
आणि
डोळ्याच्या बदल्यात डोळा घेत
आधीच बहिरं असलेलं बापूंचं सर्वसमावेशक जग
आंधळंसुद्धा व्हायचं..

मग
ना आक्रोश ऐकला जाईल, ना हिशोब पाहिला जाईल
प्रत्येक मनात जखमेचा व्रण जपला जाईल

....रसप....
२४ जानेवारी २०१५

ओढ

तुझे फोटो न्याहाळतो,
तुझे व्हिडीओ पाहतो,
तुझा आवाजसुद्धा ऐकतो,
आणि काही क्षण हरवलेला असतो
आपण दूर असतो तरी
त्या वेळी सर्वांना वाटतं
की काही क्षणांसाठी का होईना
आपल्यातलं अंतर मिटतं..

पण सत्य वेगळं आहे
जे माझं मलाच कळलं आहे

एक थकलेलं मन
फक्त कल्पना करत असतं
क्षणार्धात सगळा शीण घालवणाऱ्या,
सहस्त्ररश्मी तेज चेतवणाऱ्या,
रणरणत्या उन्हात फुललेल्या गुलमोहरासारखं हसवणाऱ्या,
कभिन्न कातळातून उगवलेल्या कोंबासारखं जगवणाऱ्या,
आजवर कधीच न अनुभवलेल्या
आजवर कधीच न दरवळलेल्या
एका कोवळ्या गंधाची
तुझ्या सोवळ्या गंधाची..

पण कल्पनाविलासाने वास्तवाचा रखरखाट शमत नसतोच..

म्हणून रोज तुझा गंध मी भरभरून घेतो
एकेका क्षणात
आणि भरून भरून घेतो,
एकेका श्वासात
अन् मग पुढच्या भेटीपर्यंत
श्वास घेत असतो,
पुरवून पुरवून
मोजून मापून..

समजेल तुलाही
हे माझं कुणालाच न दिसणारं वेडेपण
कधी तरी तूसुद्धा अनुभवशीलच की
एका बापाचं हळवेपण !

....रसप....
४ डिसेंबर २०१४
(संपादन - २१ जून २०१५)

अंधार

ऊब देण्यास असमर्थ शाल
काही बोचऱ्या शब्दांची उशी
पुन्हा पुन्हा कूस बदलणे
मनात बेचैनी अखंडशी

अशीच एक रात्र पुन्हा येणार आहे
आजही माझी तयारी कमी पडणार आहे

घडयाळाचा काटा डोळ्यांत टिकटिकत राहील
वेळ कूर्मगतीने पुढे सरकत राहील
तरी वेळ बदलणार नाही
अंधार ओसरणार नाही..

....रसप....
११ डिसेंबर २०१३

गाण्यांची वही हरवली आहे..

आजकाल मी मोजकीच गाणी गात असतो,
जी मला पाठ आहेत,
कारण माझी गाण्यांची वही हरवली आहे

अनेक शब्द माझ्याभोवती पिंगा घालतात
अर्ध्या-मुर्ध्या ओळी डिवचत राहतात
गाऊ शकणार नसताना अचानक काही गाणी आठवतात
शब्द, ओळी आणि सूर चकवा देऊन जातात
काहीच हातात उरत नाही
आणि मी गात राहतो तीच गाणी,
जी मला पाठ आहेत
कारण माझी गाण्यांची वही हरवली आहे

पूर्वी माझ्याकडे खूप वेळ होता
प्रत्येक गाण्याचा एक असा एकसष्टावा क्षण होता
आता प्रत्येक विसरलेलं गाणं एकेक क्षण घेऊन गेलंय
माझ्या मिनिटा-मिनिटाचं सगळं गणितच बिघडलंय
चुकलेल्या मात्रांवरचे हुकलेले क्षण मी सतत शोधत असतो
दिवसाच्या चोवीस तासांचा हिशोब रोज जुळवत असतो
मात्र वेळेची जुळवाजुळव नेहमीच जमत नाही
आणि मी गात राहतो तीच गाणी,
जी मला पाठ आहेत
कारण माझी गाण्यांची वही हरवली आहे

रंगलेल्या मैफलीत अनेक आवाज मला सांगतात, 'तू गा'
पण माझ्या आतून एक एकटा आवाज येतच नसतो
काय गावं तेच उमगत नसतं
मनातलं आणि डोक्यातलं गाणं नेहमीच वेगळं असतं
दोन्हींपैकी कुठलंच गाणं ओठांवर येत नाही
मैफल सरत राहते पण मला अनावर होत नाही
मी शून्य नजरेने काही निरक्षर भावना वाचत राहतो
अन् भवतालीच्या प्रत्येकाचा हेवा करत राहतो
आपल्याला हवं ते प्रत्येक जण गात असतो,
फक्त मलाच सुचत नाही
आणि मी गात राहतो तीच गाणी,
जी मला पाठ आहेत
कारण माझी गाण्यांची वही हरवली आहे

एक थिजलेलं गाणं
माझ्या डोळ्यांत कुणाला तरी दिसतं
मला हवं ते गाणं
दुसरंच कुणी गायला लागतं
त्या सुरांत नकळतच मी माझा सूर मिसळतो
काही क्षणांसाठी स्वत:लाच गवसतो
पण गाणाऱ्यापेक्षा पेक्षा मीच जास्त खूश असतो
कदाचित त्यालाही काही दुसरंच गायचं असतं
मला दिसतो त्या शून्य चेहऱ्यात माझाच विषण्ण चेहरा
अन् कळतं की मी एकटाच नाही
जो गात राहतो तीच गाणी,
जी पाठ आहेत
इथे तर प्रत्येकाची गाण्यांची वही हरवली आहे..!!

....रसप....
२४ नोव्हेंबर २०१३ 

घुसमट

तळमळणार्‍या, घुसमटलेल्या अनेक रात्री उश्यास घेउन
आठवणींची चादर ओढुन
कधी कधी मी विचार करतो
काय नेमके तुटले आहे?
काय हरवले, काय खोलवर रुतले आहे ?

तू नसताना विचार येती पूर्णत्वाला
उत्तर कळते
स्वच्छ मोकळ्या नभासारखे क्षणभर वाटे

आणि स्वतःशी बोलू बघता -
शब्द फिरवती पाठ असे की,
त्यांच्या लेखी माझी किंमत नसेच काही !

पुन्हा एकदा सखे, परत ये
आणि व्यक्त हो,
शब्दबद्ध हो
माझे उत्तर मला मिळू दे
तोड अबोला, मिटव दुरावा
सोड तुझा हा रुसवा, कविते..

सोड तुझा हा रुसवा, कविते..!!

....रसप....
७ ऑक्टोबर २०१३

किंवा

तळमळणार्‍या,
घुसमटलेल्या
अनेक रात्री
उश्यास घेउन
आठवणींची
चादर ओढुन
कधी कधी मी
विचार करतो
काय नेमके
तुटले आहे?
काय हरवले,
काय खोलवर
रुतले आहे ?

तू नसताना
विचार येती
पूर्णत्वाला
उत्तर कळते
स्वच्छ मोकळ्या
नभासारखे
क्षणभर वाटे

आणि स्वतःशी
बोलू बघता -
शब्द फिरवती
पाठ असे की,
त्यांच्या लेखी
माझी किंमत
नसेच काही !

पुन्हा एकदा
सखे, परत ये
आणि व्यक्त हो,
शब्दबद्ध हो
माझे उत्तर
मला मिळू दे
तोड अबोला,
मिटव दुरावा
सोड तुझा हा रुसवा, कविते..

सोड तुझा हा रुसवा, कविते..!!

....रसप....
७ ऑक्टोबर २०१३

झंकार

ती रोज चोरून मला बघते
तिला वाटतं मला कळत नाही
पण मला सगळं समजतं
फक्त मी दाखवत नाही

तिच्या नजरेत मला दिसते
मी जवळ घेईन अशी आशा
तिच्या व्याकुळतेच्या बदल्यात
मी तिला रोज देतो फक्त निराशा

खरं तर मलाही वाटत असतं
की तिला जवळ घ्यावं
छातीला लावावं
तिने गळ्यात पडावं
माझी बोटं तिच्यावरून फिरावीत
गात्रं शहारावीत
थरथरून कंपनं उठावीत
त्या कंपनांचे सूर कानात घुमावेत
मनात रुजावेत
आणि एखादी वेगळीशीच धून वाजावी,
जिची नशा आसमंतास व्यापावी..

पण,
असं काही होत नाही
मी तिची नजर टाळतो
रोजच तिला नाकारतो

मग एक दिवस
तिची आर्तता जिंकते
ती मला जवळ ओढते
मीही तिला बाहूंत घेतो
तिच्या लडिवाळ मिठीत धुंद होतो
तिच्या स्पर्शाने उत्साहाचा तरंग येतो
आणि माझ्या पहिल्या स्पर्शानेच उठतो
तिच्यातून एक धुंद धुंद झंकार
माझ्या हातून स्वत:ला अशीच छेडून घेते
माझी अकॉस्टिक गिटार ! ;-) :-)

....रसप....
२१ ऑगस्ट २०१३

लवलेटर

"अनेकदा हे सुचले होते
पण ना कधीच जमले होते
तुला सांगणे मनातले मी
ठरले होते, फसले होते

आज मात्र मी लिहिले आहे सगळे काही
आवडले ना तुला तरीही पर्वा नाही

तू वाचावे म्हणून आहे लिहिले सारे आज सविस्तर
मनात भीती वाटत आहे तरी वाच तू हे लवलेटर -

तुला पाहिले
जेव्हापासुन
मनास नाही
मुळीच थारा
असतोही मी
मी नसतोही
चालत असतो
पोचत नाही

कुणास ठाउक
काय हरवले
शोधत आहे
काय इथे मी
उगाच वाटे
मलाच माझे
तुझ्याचपाशी
आहे बहुधा
जे मी शोधत
आहे येथे

सांग मला तू
पहिल्या वेळी
पाहिलेस ना
तेव्हा काही
त्या नजरेने
ह्या नजरेचे
दिले-घेतले
होते असले
जाणवले का ?

असेल किंवा
नसेलही पण
इतके नक्की
खरेच, की ती
मनात जपली
छबी लाडकी
तुझीच आहे

नकार जर का
असेल तर तू
शांतपणाने
परत मला कर
हे लवलेटर….
समजा जर का
असेल 'हो' तर
नकोस बोलू
त्या धक्क्याने
वेडा होइन
म्हणून एकच
दे तू उत्तर
दे लवलेटर….

असेल 'ना' तर
'हे' लवलेटर
असेल 'हो' तर
'ते' लवलेटर !!"
.
.
.
.
.
इतके लिहिले आणि वाटले जरा थांबतो
तिच्या मनाचे अंदाजाने समजुन घेतो
आधी थोडी
मैत्री करतो
जवळिक करतो
नंतर देतो
हे लवलेटर

जरा थांबलो आणि कळाले
की लवलेटर तिला मिळाले
माझे नाही…
अन्य कुणाचे..!!
ती फुललेली
तो खुललेला
पुन्हा एकदा
मनात माझ्या
एक निखारा
धगधगलेला

उशीर केला म्हणून उरले हातामध्ये हे लवलेटर
तिला न कळले, मला न जमले पुन्हा राहिला प्रश्न निरुत्तर

….रसप….
२१ जुलै २०१३

दुकान

एक कप.... कान नसलेला
एक ग्लास.... टवका उडलेला
झाकण हरवलेली एक बाटली
सोंड तुटलेली एक किटली
एक जाडजूड पुस्तक.... फाटलेलं
सुट्ट्या कागदांचं एक बाड,
पुन्हा पुन्हा भिजून, पुन्हा पुन्हा सुकलेलं
हात निखळलेली एक आरामखुर्ची,
डुगडुगणारी
नवार सैलावलेली एक खाट,
कुरकुरणारी
एक भलं मोठ्ठं घड्याळ..
फक्त तास काटा चालू असलेलं
शाई वाळलेलं एक फौंटन पेन,
निब मोडलेलं
काही फोटो काचा तडकलेले
दोन-तीन आरसे डाग पडलेले
एक हार्मोनियम, फ्रेट्स वाकलेली
एका तबल्याची वादी सुटलेली

दारावरची पाटी,
एका स्क्रूला लटकणारी
एकुलती एक कडी,
कोयंडा शोधणारी

गंजकं, तुटकं
मळकं, फुटकं
इतस्तत: विखुरलेलं बरंच सामान होतं
ते केविलवाणं घर, घर नव्हतं भंगारचं दुकान होतं

पांघरुणात हलणारा छातीचा भाता.........
वाट पाहात होता की
एखादं वादळ येईल, मरतुकड्या दाराला तोडेल
आणि एखाद्या पांथस्थाला इथपर्यंत पोहोचवेल

दार ना तुटलं
ना उघडावं लागलं...
पण वादळ आलं, पांथस्थही आला
छातीचा भाता बंद झाला

आता सामान आणि दुकान
दोन्ही विकायला काढलंय
हार्मोनियम आपणच वाजते,
म्हणून जाळायचं ठरलंय.......

....रसप....
२४ मार्च २०१३

फुलपाखरू (उधारीचं हसू आणून....भाग - २)

दु:ख फुलपाखरासारखं..!
मी अनेकदा अलगद चिमटीत पकडलंय
अगदी निरागस शांतपणे
ते दोन बोटांना शरण आलंय
त्याचा तो मलमली स्पर्श..
मोहवणारे रंग..
पण तो निष्पाप चेहरा..
मन भरून न्याहाळल्यावर
मी जेव्हा पुन्हा त्याला सोडून देतो..
इथे तिथे बागडायला..
तेव्हा बोटांवर राहतो
एक करडा रंग
त्याच्या पंखांचाच रंग मागे राहिलेला असतो
पण पंखांवर बोटांचा ठसा मात्र नसतो

असंख्य फुलपाखरं अवतीभवती असतात
मी पुन्हा पुन्हा
चिमटीत पकडण्याचा प्रयत्न करत असतो
एकावर तरी माझा ठसा उमटेल म्हणून
अन् दरवेळी फक्त बोटांवरचा करडा
रंग पाहात राहातो -
उधारीचं हसू आणून....

....रसप....
०३ मार्च २०१३

उधारीचं हसू आणून.... (भाग - २)

हत्यासत्र

जपलेल्या दु:खाची ओल
तप्त वर्तमानाच्या झळांनी सुकते
आणि लोकांना मात्र
माझी कोरडी पापणीच दिसते

गळ्यात हुंदका दाटलेला असताना
शब्द फुटत नाही
काळजावरचे व्रण दाखवताना
कविता सुचत नाही

माझ्या खंबीर 'पुरुष'पणाने हत्या केलीय
अनेक नि:शब्द कविताभ्रूणांची
त्या रक्ताने माखली आहेत वस्त्रं
अनेक निर्ढावलेल्या क्षणांची

शब्दबद्ध वेदनेला मिळणारी दाद
ह्या अमानुष हत्यासत्राची शिक्षा असते
ऐकणाऱ्यांच्या 'वाह'पासून 'आह'पर्यंत
माझी पापणी पुन्हा पुन्हा भिजते, पुन्हा पुन्हा सुकते..
.......... पुन्हा पुन्हा भिजते, पुन्हा पुन्हा सुकते..

....रसप....
१६ फेब्रुवारी २०१३

नशीबाचं घर

बऱ्याच दिवसात भेट नव्हती झाली
तेव्हा मला नशीबाची आठवण आली

मित्र नाही, पण कधी शत्रूही मानलं नव्हतं त्याला
म्हणून म्हटलं, जरा विचारपूस करून यावं
थोडं त्याचं ऐकावं,
थोडं आपलं ऐकवावं !

वेळही होता जरासा, तडक नशीबाचं घर गाठलं
पण दारावर लटकलेलं भलंमोठं कुलूप दिसलं !
'हे कुलूप 'ओळखीचं' आहे', मला जाणवलं
काही दिवसांपूर्वी माझ्या घरालाही हेच कुलूप होतं की !!
एकदम आठवलं !

नशीबाच्या कुलुपाला मी कर्माच्या किल्लीने उघडलं होतं
आणि तेव्हापासून किल्लीला जिवापाड जपलं होतं
किल्ली खिश्यातच होती, लगेच कुलूप उघडलं
आणि उंबऱ्याच्या आत मी पाउल टाकलं.

एकाच खोलीचं घर होतं, अगदी छोटंसं
सारं सामान व्यवस्थित लावलेलं, अगदी नेटकं

समोरच्या भिंतीवर आई-बाबांच्या फोटोला
घातला होता हार
बाजूच्याच फोटोत होता
गावाकडचा पिंपळपार
टेबलावर होत्या, फुटक्या काचा
एकावर एक रचलेल्या
शोकेसमध्ये काही कळ्या
फुलण्याआधीच सुकलेल्या
एक बाटली अर्धी रिकामी, एक पेला उपडा
दुसऱ्या एका बाटलीमध्ये, एक चंद्रतुकडा

खुंटीवर लटकत होता एकच कोट..
आतून रात्र-काळा
बाहेरून पिवळसर ढवळा
कोटाच्या खिश्यांत गच्च भरले होते
क्षण चमचमणारे
मला हुलकावणी देऊन गेलेले
पण अजूनही आठवणारे
खोलीत नव्हती एकही खुर्ची आणि नव्हता पलंग
फक्त दरवळत होता सुखाचा मोहक सुगंध

मला कळेना असं काय झालं ?
की सावलीसारखा पिच्छा पुरवणारं नशीब पळून गेलं !
तितक्यात कोपऱ्यातल्या आरश्याखाली
एक चिठ्ठी दिसली
लगबगीने घडी उघडून
मी वाचायला घेतली
एकच वाक्य लिहिलं होतं...
"कर्माची किल्ली मिळते तेव्हा नशीबाची काठी लागत नाही"
.
.
.
.
चिठ्ठी ठेवली... कुलूप लावलं..
आताशा मी त्या खोलीचं कुलूप परत उघडत नाही.

....रसप....
११ फेब्रुवारी २०१३

पप्पूला राजकारणी व्हायचंय !!

पप्पूला राजकारणी व्हायचंय
मागच्या-पुढच्या सात पिढ्यांचं
एकाच जन्मात खायचंय..
आमच्या पप्पूला राजकारणी व्हायचंय !

कसाबसा पप्पू १२ वी शिकला
पास-नापासच्या छापा-काट्यात तितपतच टिकला
पुढच्या पुस्तकांचा गठ्ठा मात्र रद्दीमध्ये विकला
१२ वीत पास होण्यासाठी एक क्लास लावला होता
तसंच आता एखादं 'पक्ष कार्यालय' लावायचंय
कारण पप्पूला राजकारणी व्हायचंय !

त्याने ठरवलंय, नोकरी करायची नाही
कारण माहितेय, मेहनत झेपायची नाही !
पण शौक पुरे करण्यासाठी बाप कमाईही पुरायची नाही !
ढुंगण न हलवताही पैसा यायला पाहिजे
म्हणूनच त्याला एकदाच 'मीटर डाऊन' करायचंय
एव्हढ्यासाठीच पप्पूला राजकारणी व्हायचंय !

'सामाजिक जाणीव' त्याला बालपणापासून होती
शाळेतल्या दिवसात त्याला पोरं बिचकून होती
ह्याच्या बालहट्टांपुढे आईसुद्धा मान तुकवून होती
आता बाळ मोठा होऊन माजोरडा सांड झालाय
माजलेल्या सांडाला आता सारं गाव उजवायचंय
मस्तवाल पप्पूला राजकारणी व्हायचंय

उद्या पप्पू उभा राहील तिकीट विकत घेऊन
मतं मागेल, मतं मिळवेल दारोदार फिरून
मीच आणीन निवडून त्याला सगळं माहित असून
कारण 'हा' पप्पू आला नाही, तरी फरक काय पडतो ?
दुसऱ्या कुठल्या पप्पूला डोक्यावर घ्यायचंय !
ह्या देशात प्रत्येक पप्पूला राजकारणी व्हायचंय

प्रत्येक लोकशाहीचं 'अराजक'च बनत असतं
पाहावं तिथे आजकाल अघटित घडत असतं
लोकहिताच्या राज्यघटनेचं बाड कुजत असतं
सुशिक्षित समाजावर राज्य करायला -
अर्धशिक्षित नालायकांनीच सरसावायचंय
वर्षानुवर्षं 'पप्पूं'ना राजकारणी व्हायचंय !
मागच्या-पुढच्या सात पिढ्यांचं एकाच जन्मात खायचंय..
इथे प्रत्येक पप्पूला राजकारणी व्हायचंय !!

....रसप....
२० जानेवारी २०१३

एक उनाड दिवस एकदा तरी यावा....

पापण्यांत लपलेला स्वप्नांचा थवा आभाळात उडावा..
एक उनाड दिवस एकदा तरी यावा....

पावलांनी चालत जावं जिथे नेईल वाट
मनात उफाळून यावी अल्लड खट्याळ लाट
चतूर, टाचणी, फुलपाखरांच्या मागे-मागे धावावं
पाण्यात 'डुबुक्' दगड टाकून तरंगांना पसरावं
सावलीसोबत पाठशिवणीचा खेळ अवचित रंगावा
एक उनाड दिवस एकदा तरी यावा....

पाठीवरचं दप्तर जाऊन हलकी सॅक यावी
कॉलेजची मोकळी हवा श्वासांतून वाहावी
कॅन्टिनच्या निवलेल्या चहाचा घोट घेताना
अनोळखी नजरेला चोरून नजर देताना
'पहला नशा' प्रेमाचा हवाहवासा वाटावा
एक उनाड दिवस एकदा तरी यावा....

पहिल्या नोकरीने नव्याने व्हावी जबाबदारीची जाणीव
कपड्यांच्या कपाटात 'फॉर्मल्स'ची भरून निघावी उणीव
घड्याळ्याच्या काट्याला घट्ट पकडायला शिकणं
खिश्यांमध्ये 'पेरूचा पापा'ला जपणं
पहिल्या पगाराचा आनंद चेहऱ्यावर ओसंडावा  
एक उनाड दिवस एकदा तरी यावा....

बरेच क्षण कळत नकळत हातातून निसटले
रित्या-भरल्या ओंजळीतून बरेच थेंब ओघळले
निसटलं-ओघळलं, हरकत नाही,
पण हिशोब तरी लागावा  
उगाच एक उनाड दिवस एकदा तरी यावा....
पापण्यांत लपलेला स्वप्नांचा थवा आभाळात उडावा..
असाच एक उनाड दिवस एकदा तरी यावा....

....रसप....
१५ डिसेंबर २०१२

मनातल्या मनातच ?

मी बघतो ते स्वप्न आहे..
आणि जगतो ते सत्य आहे
हे कसं ठरवावं?
जे डोळे मिटल्यावरही माझ्यापासून वेगळं होत नाही..
त्याला असत्य कसं समजावं?
खरं असो.. खोटं असो..
मला आवडतंय
सत्य असो.. स्वप्न असो..
मला हसवतंय..

पण एकच विचार येतो -
दिवसभर श्वास-श्वासातून दरवळणाऱ्या..
रात्री निवांत मिटलेल्या पापण्यांवर अलगद पहुडणाऱ्या..
आणि सकाळी अंगणातल्या प्राजक्ताच्या सड्याप्रमाणे  
मनभर पसरणाऱ्या..
माझ्याच गुलाबी स्वप्नांच्याही नकळत..
मी तर रोजच म्हणत असतो..
कधी तूही म्हण की -
'गुड नाईट, स्वीट ड्रीम्स!!'

(की मला ऐकू येणारा आवाज माझा नसतो,
तुझाच असतो
आणि मी फक्त मनातल्या मनातच बोलत असतो..?)

....रसप....
१२ नोव्हेंबर २०१२
गुड नाईट, स्वीट ड्रीम्स !!   

स्वप्नं.. (उधारीचं हसू आणून....भाग - २)

उसळणाऱ्या लाटांनी
किनारा भिजतो
अन उधाणलेल्या वाऱ्याने
क्षणार्धात सुकतो

मीही चार इंचाच्या पेल्यात
स्वप्नं भिजवून घेतो
आणि सगळ्यांच्या नकळत
पापण्यांना देतो !

स्वप्नं असतात -
कधी तिची
कधी माझी
कधी जे जमलं नाही त्याची
कधी जे उरलं नाही त्याची
कधी हातून निसटलेली
कधी गुपचूप हरवलेली
कधी इतस्तत: विखुरलेली
कधी मुद्दामच उधळलेली

पण सकाळ होते..
आणि मिटलेल्या पापणीतल्या अंधाराला
उजेड देते, वास्तव दाखवते
नकली प्रसन्नतेच्या रखरखीत वाऱ्याने
परत पापणी सुकते

रुजवायला भिजवलेली स्वप्नं
डोळ्यात उरतात रुतून
मी नव्या दिवसाचं स्वागत करतो
उधारीचं हसू आणून....

....रसप....
२९ मार्च २०१२

उधारीचं हसू आणून.... (भाग - २)

आज परत एकदा प्रेमात पडावं म्हणतो..! (उधारीचं हसू आणून.... भाग - २)

आज परत एकदा प्रेमात पडावं म्हणतो..!

दु:खाची नशा आणि वेदनेची झिंग
उतरत चालली आहे
जगण्यातली गंमत आणि जळण्यातली मजा
ओसरत चालली आहे

परत एकदा नख लावायचंय
काळजातल्या हळव्या पडद्याला
अन अनुभवायचाय तोच एक शहारा..
पापणीवर तरळून आभाळ हेलावणारा

परत एकदा मनाच्या दगडाला पाझर फुटेल
अन डोळ्यांच्या विहिरी भरतील
हळव्या हवेच्या झुळुकीने
वाळलेली पानं उडतील..

परत एकदा घ्यायचीय
काटेरी उबदार शाल ओढून
अन फुटून ठिकऱ्या उडालेल्या स्वप्नांना
परत एकदा जोडायचंय
उधारीचं हसू आणून....

....रसप....
२२ मार्च २०१२

उधारीचं हसू आणून.... (भाग - २)

त्याने विचारलं.. (उधारीचं हसू आणून.... भाग - २)

त्याने विचारलं, "रडत का नाहीस?"
मी म्हटलं, "माहित नाही."
त्याने विचारलं, "चिडत का नाहीस?"
मी म्हटलं, "माहित नाही"
त्याने विचारलं, "का झालास उद्ध्वस्त?"
मी म्हटलं, "माहित नाही!"
त्याने विचारलं, "कसा रे तू इतका आश्वस्त?"
मी म्हटलं..... "माहित नाही!!"
तो कंटाळला.. म्हणाला, "माहित तरी काय आहे?"
मी म्हटलं.. "माहित नाही!"

अखेरीस तो गप्प झाला..
मी छद्मी हसलो.. अन् बोललो,
"अरे नशिबा.. तू तर जन्मजात रडका आहेस..
पिढीजात चिडका आहेस..
म्हणूनच फुटका आहेस!!
पण मी तसा नाही....

तू खरडलंस काही-बाही माझ्या कपाळावर
अगदी दात-ओठ खाऊन..
अन् मी त्याचाही स्वीकार केला..
उधारीचं हसू आणून.....

....रसप....
२२ मार्च २०१२

उधारीचं हसू आणून.... (भाग - २)

आरसा नेहमी खरं बोलतो.. (उधारीचं हसू आणून.... भाग - २)

२.
आरसा नेहमी खरं बोलतो
जे आहे.. जसं आहे..
तसंच्या तसं दाखवतो
पण.. तोही मला फसतो !
कारण, त्याला फक्त माझा चेहराच दिसतो
त्याला तेच दिसतं,
जे मी दाखवतो..

मी त्याला दाखवतो...
माझ्या खिश्यातले पैसे
तो खूष होतो... म्हणतो "मी श्रीमंत आहे!"

मी त्याला दाखवतो...
माझे नीटनेटके कपडे
तो चमकतो.. म्हणतो "मी राजबिंडा आहे !"

मग मी त्याला दाखवतो
तुझी छबी.. माझ्या डोळ्यात असलेली
तो हबकतो.. म्हणतो, "मी नशीबवान आहे!"

त्याच्या निरागस भोळेपणाचं
मला कौतुक वाटतं
मला बघून नेहमी आनंदण्याचं
मला कौतुक वाटतं

मग मीही त्याच्यासोबत खूष होतो
त्याला थोडं अजून फसवून..
मी नशीबवान असल्याचं मान्य करतो
उधारीचं हसू आणून...

....रसप....
२० मार्च २०१२

उधारीचं हसू आणून.... (भाग - २)

उधारीचं हसू आणून.... (भाग - २)

१.

घरी जाणं रोजच जीवावर येतं
डोळ्यात खुपतं ते घर, रितं-रितं
त्या भिंतींना सुरकुत्या पडल्या आहेत
दारं-खिडक्या केविलवाणे आवाज करून रडतात

माझी आवडती आरामखुर्ची
हिरमुसून कोपऱ्यात जाऊन बसली आहे
आणि छत...
सताड, कोरड्या, निस्तेज डोळ्यांनी
माझ्याकडे रात्र रात्रभर टक लावून पाहात असतं..
की कधी मी तुझं नाव उच्चारीन
कधी भावनांच्या पायात घातलेल्या
उदासीनतेच्या बेड्यांना तोडीन
कधी बांध फुटेल मनाचा
आणि घरासारखाच रिता-रिता होईन एकदाचा

रोजच्या वळणांची पावलांना सवय झाली आहे
आपोआप घरापर्यंत येतात..
आणि मग मीही येतोच त्यांच्या मागून
जीवावर आलेलं असतानाही
उधारीचं हसू आणून....

....रसप....
१९ मार्च २०१२

====================

२.
आरसा नेहमी खरं बोलतो
जे आहे.. जसं आहे..
तसंच्या तसं दाखवतो
पण.. तोही मला फसतो !
कारण, त्याला फक्त माझा चेहराच दिसतो
त्याला तेच दिसतं,
जे मी दाखवतो..

मी त्याला दाखवतो...
माझ्या खिश्यातले पैसे
तो खूष होतो... म्हणतो "मी श्रीमंत आहे!"

मी त्याला दाखवतो...
माझे नीटनेटके कपडे
तो चमकतो.. म्हणतो "मी राजबिंडा आहे !"

मग मी त्याला दाखवतो
तुझी छबी.. माझ्या डोळ्यात असलेली
तो हबकतो.. म्हणतो, "मी नशीबवान आहे!"

त्याच्या निरागस भोळेपणाचं
मला कौतुक वाटतं
मला बघून नेहमी आनंदण्याचं
मला कौतुक वाटतं

मग मीही त्याच्यासोबत खूष होतो
त्याला थोडं अजून फसवून..
मी नशीबवान असल्याचं मान्य करतो
उधारीचं हसू आणून...

....रसप....
२० मार्च २०१२

====================

३.
त्याने विचारलं, "रडत का नाहीस?"
मी म्हटलं, "माहित नाही."
त्याने विचारलं, "चिडत का नाहीस?"
मी म्हटलं, "माहित नाही"
त्याने विचारलं, "का झालास उद्ध्वस्त?"
मी म्हटलं, "माहित नाही!"
त्याने विचारलं, "कसा रे तू इतका आश्वस्त?"
मी म्हटलं..... "माहित नाही!!"
तो कंटाळला.. म्हणाला, "माहित तरी काय आहे?"
मी म्हटलं.. "माहित नाही!"

अखेरीस तो गप्प झाला..
मी छद्मी हसलो.. अन् बोललो,
"अरे नशिबा.. तू तर जन्मजात रडका आहेस..
पिढीजात चिडका आहेस..
म्हणूनच फुटका आहेस!!
पण मी तसा नाही....

तू खरडलंस काही-बाही माझ्या कपाळावर
अगदी दात-ओठ खाऊन..
अन् मी त्याचाही स्वीकार केला..
उधारीचं हसू आणून.....

....रसप....
२२ मार्च २०१२
====================

४.
आज परत एकदा प्रेमात पडावं म्हणतो..!

दु:खाची नशा आणि वेदनेची झिंग
उतरत चालली आहे
जगण्यातली गंमत आणि जळण्यातली मजा
ओसरत चालली आहे

परत एकदा नख लावायचंय
काळजातल्या हळव्या पडद्याला
अन अनुभवायचाय तोच एक शहारा..
पापणीवर तरळून आभाळ हेलावणारा

परत एकदा मनाच्या दगडाला पाझर फुटेल
अन डोळ्यांच्या विहिरी भरतील
हळव्या हवेच्या झुळुकीने
वाळलेली पानं उडतील..

परत एकदा घ्यायचीय
काटेरी उबदार शाल ओढून
अन फुटून ठिकऱ्या उडालेल्या स्वप्नांना
परत एकदा जोडायचंय
उधारीचं हसू आणून....

....रसप....
२२ मार्च २०१२

====================

५.


उसळणाऱ्या लाटांनी
किनारा भिजतो
अन उधाणलेल्या वाऱ्याने
क्षणार्धात सुकतो

मीही चार इंचाच्या पेल्यात
स्वप्नं भिजवून घेतो
आणि सगळ्यांच्या नकळत
पापण्यांना देतो !

स्वप्नं असतात -
कधी तिची
कधी माझी
कधी जे जमलं नाही त्याची
कधी जे उरलं नाही त्याची
कधी हातून निसटलेली
कधी गुपचूप हरवलेली
कधी इतस्तत: विखुरलेली
कधी मुद्दामच उधळलेली

पण सकाळ होते..
आणि मिटलेल्या पापणीतल्या अंधाराला
उजेड देते, वास्तव दाखवते
नकली प्रसन्नतेच्या रखरखीत वाऱ्याने
परत पापणी सुकते

रुजवायला भिजवलेली स्वप्नं
डोळ्यात उरतात रुतून
मी नव्या दिवसाचं स्वागत करतो
उधारीचं हसू आणून....

....रसप....
२९ मार्च २०१२

====================

६.
तू असतानाच्या आठवणी..
आठवणीतला एकेक क्षण
डोळ्यात साठवला होता...
त्या एकेक क्षणाने डोळ्यातलं पाणी शोषलं आहे

शेवाळलेल्या हिरवट डबक्यातल्या चिखलात
जसं कमळ उमलतं..
तसं त्या आठवणींतून उमलतात काही शब्दपाकळ्या..
आणि फुलते कविता..

रोज कातरवेळी माझं मन
मीच स्वत: लपवतो
त्या कमळाच्या मिटणाऱ्या पाकळ्यांत
आणि रोज सकाळी
एका प्रसन्न कवितेच्या उमलत्या पाकळ्यांतून
ते बाहेर येतं.... सुगंधित होऊन
अन दिवसभर बागडतं...
.
उधारीचं हसू आणून....

....रसप....
९ ऑक्टोबर २०१२

====================

७.

दु:ख फुलपाखरासारखं..!
मी अनेकदा अलगद चिमटीत पकडलंय
अगदी निरागस शांतपणे
ते दोन बोटांना शरण आलंय
त्याचा तो मलमली स्पर्श..
मोहवणारे रंग..
पण तो निष्पाप चेहरा..
मन भरून न्याहाळल्यावर
मी जेव्हा पुन्हा त्याला सोडून देतो..
इथे तिथे बागडायला..
तेव्हा बोटांवर राहतो
एक करडा रंग
त्याच्या पंखांचाच रंग मागे राहिलेला असतो
पण पंखांवर बोटांचा ठसा मात्र नसतो

असंख्य फुलपाखरं अवतीभवती असतात
मी पुन्हा पुन्हा
चिमटीत पकडण्याचा प्रयत्न करत असतो
एकावर तरी माझा ठसा उमटेल म्हणून
अन् दरवेळी फक्त बोटांवरचा करडा
रंग पाहात राहातो -
उधारीचं हसू आणून....

....रसप....
०३ मार्च २०१३

====================

८.

उबदार काळी शाल ओढून घेतल्यावर
माझी माझ्याशीच
एक अस्वस्थ कुजबुज सुरु होते
स्वत:कडे पाठ फिरवण्यासाठी
मी कूस बदलतो
मिटलेले डोळे गच्च आवळतो
थोडा वेळच, मग टक्क उघडतो
भिंतीवरच्या घड्याळ्याच्या टिकटिकीतून
एक क्षण निसटल्याचं जाणवतं
आणि छातीत काही तरी हेलावतं
पुन्हा एकदा एक कुजबुजणारी रात्र
डोळ्यांतून मनात झिरपणार असते

बाजूच्या निश्चल उशीच्या
कोरड्या अनभिज्ञतेतून
छळणारा तिचा आणि माझा एकटेपणा
काळोखाला छेदत दूरवर पसरतो

आणि एका बेसावध क्षणी
रात्र गुपचूप निघून जाते
मला जागं ठेवून
अनभिज्ञ उशी बघत असते सगळं
उधारीचं हसू आणून..

....रसप....
३ सप्टेंबर २०१३ 

उधारीचं हसू आणून.. भाग - १

आज पुन्हा उशीर झाला.. (गुड नाईट, स्वीट ड्रीम्स!)

आज पुन्हा उशीर झाला..
'लौकर येतो' सांगूनही
आणि तुझे डोळे भरले
बरंच काही सांडूनही..

काळ्याभोर डोळ्यांचं डबडबणं
मला थबथबलेल्या चिंचेच्या झाडामधून
डोकावणाऱ्या झाकोळलेल्या चंद्रासारखं वाटतं
आणि आत्ताच बरसून रितं झालेलं आभाळ
फिरून पुन्हा एकदा
माझ्या डोळ्यांत दाटतं....

तुला माहितेय..
मला रडता येत नाही..
म्हणून मी सगळं हसण्यावारी नेतो...
तुझी शप्पथ राणी,
पुढच्या वेळी नक्की लौकर येतो..

तू चिडू नकोस
कारण तू चिडलीस की तूच रडतेस
मला झाकोळलेला चंद्र
पाहवत नाही..
आणि भरल्या डोळ्यांनी नीट
'गुड नाईट, स्वीट ड्रीम्स'
पण म्हणवत नाही !

....रसप....
२९ ऑगस्ट २०१२
गुड नाईट, स्वीट ड्रीम्स !!