शिक्षा ह्या अपराधाला आजन्म मारणे होते

प्रभा प्रभुदेसाई ह्यांच्या गजलेतील ओळीवरून पुढे -

पाऊस पुन्हा ओघळला मन जागे माझे झाले
तू चुरला गुलाब, डोळे थोडेसे ओले झाले

पाहून चांदणी वाटे गालामध्ये हसली तू
चंद्राने चोरुन बघता संचितही ताजे झाले

काचेवरचे ते ओघळ अश्रूंसह वाळुन जाती
पण दु:ख कधी का ऐसे चुपचाप चालते झाले?

दे घाव आणि थोडेसे, जाई न प्राण हा माझा
प्रेमाबदली घाताचे हे खासच देणे झाले!

मी लिहिली होती कविता भाळूनी सौंदर्याला
कोणाला ठाउक होते की कितीक वेडे झाले ?

लोकांनी हसण्यासाठी मी प्रेम न केले होते
होताच हसे हे माझे आशीक़ शहाणे झाले

प्रेम केले अन झाला 'जीतू' तू घोर अपराधी
शिक्षा ह्या अपराधाला आजन्म मारणे होते

....रसप....
२६ एप्रिल २०११