किती जणांनी समोर माझ्या
अर्ध्यावरती डाव सोडला
अखेरच्या वळणावरती मी
परिस्थितीचा घाव सोसला
मीच अडकलो घरात माझ्या
धडपड केली सुटकेसाठी
मदतीच्या हातांनी माझे
श्वास वाढले घटिकेसाठी
सर्वाधिक वजनाचे ओझे
कुठले असते खांद्यावरती ?
मीच जाणले - 'आयुष्यच ते'
श्वासामागुन श्वास वाढती..!
दुर्दैवी अन खडतर जीवन
कधीच नव्हते नको वाटले
झळा वर्तमानाच्या लागुन
पाणी डोळ्यांतले आटले
अखेर झाली माझी सुटका
शेवटचा हा सलाम घ्यावा
धडपडणारा कलाकार मी
मंचावरुनी निरोप द्यावा....
....रसप....
२६ ऑगस्ट २०१२
श्रद्धांजली - ए. के. हनगल
This comment has been removed by a blog administrator.
ReplyDelete