अशीच येते उडुन कुठुनशी !

अशीच येते उडुन कुठुनशी समोर माझ्या बसती होते
माझ्या हातुन कविता माझी खुद्द स्वत:ला लिहिती होते


कधी सुरावट गुणगुणते ती खुदकन हसते जशी पाकळी
कधी मोहिनी पाडुन मजला डौलदार चालते सावळी


चिमटीत जैसे फुलपाखरू तसे जाणते भाव मनाचे
मायेच्या एका शब्दाने ताण हारते जणू तनाचे


सदैव असते सोबत माझ्या श्वासांमधुनी तीच वाहते
तिला ऐकतो, तिला पाहतो, स्पर्शातुनही ती जाणवते


गडगडत्या मेघांत नाचते खळखळत्या पाण्यात खेळते
चिंब भिजविण्या पाउस बनुनी कविता माझी धुंद बरसते



....रसप....
१६ ऑक्टोबर २०११