लहान होतो म्हणून..

चुकार चिमणी करायची ती अबोध चिवचिव कळायचीही
पन्हाळरांगांमधून थेंबांसमेत गट्टी जमायचीही

खट्याळ वाटायचे मला जे घड्याळ आता खडूस वाटे
मला हव्या त्या क्षणास टिकटिक निवांत थांबून जायचीही

जरा चुकीचे नि बोबडे पण मनातले बोलणे खरोखर
मला व्याकरण न ठाव होते परंतु भाषा जमायचीही

चवीचवीने कधी लापशी, निवट दूध अन् भात गुरगुट्या
'मिळेल खाऊ उद्या' ऐकुनी कळी मनाची खुलायचीही

दिवसभराचा प्रचंड थकवा छळत असे त्या वयातही, पण
निवांत होण्यास फक्त आई हवी असे अन् मिळायचीही

जिथे जशी जेव्हढी मिळे ती तशी झोप आवडायचीही
लहान होतो म्हणून माझी सकाळ हसरी असायचीही

....रसप....
०७ जानेवारी २०१७