Saturday, March 27, 2010

निरोप.

तू प्रश्न करणार नाहीस
मला माहीत होतं
उत्तर माझ्या डोळ्यांमधून
कधीच लपलं नव्हतं

उधारीचं आयुष्य आहे,
माझा अधिकार नाही
दबून गेलोय ओझ्यांखाली,
माझा प्रतिकार नाही

सारंच मला हवं ते
सहज मिळणार असतं;
जीवनासारखं स्वप्न मी
दुसरं पाहिलंच नसतं!

तुझा निरोप घेताना
डोळ्यात पाणी नव्हतं
नातं जोडून तोडताना
काहीच गमावलं नव्हतं

हिशोब केला दु:खाचा,
जेमतेम टिचभर होतं
तू दिलेलं प्रेम मात्र,
सागरा एव्हढं होतं

आज तुझा स्पर्श होतां
काळीज कापलं होतं
ओठी ओघळलेलं प्रेम
निरोपाचं होतं.


….रसप….
आर.PAR
२७ मार्च २०१०

Tuesday, March 09, 2010

मधुसांज..

-- चल शांततेत ऐकू मधुबोल आठवांचा
सरले कुरूप सारे दिसरात वेदनांचे --
.
.

हळूवारशा क्षणांना ओढून घेत जावे
श्वासात श्वास दोन्ही मिसळून एक व्हावे

बाहूंत तू विरावे दुग्धात शर्करा ती
ओठांस प्रश्न व्हावा, "मी का मधूर व्हावे?"

आता नकोस बोलू मी ऐकणार नाही
तू गोड लाजताना डोळे मिटून घ्यावे

धुंदी कुणा कळावी बेताल जाहल्यांची
बेधुंद होऊनीही तालात गीत गावे


....रसप....
(आर.PAR)
९ मार्च २०१०

Wednesday, February 24, 2010

सहनशक्ती दे..

 

विकोपास गेलेल्या दुखण्याची
इतकी वेदना व्हावी
दुखून दुखून तिला स्वत:लाच
कळ लागावी
तळपत्या सुर्याने
इतकी आग ओकावी
पोळणारी झळ त्याला
स्वत:लाच लागावी
अशी पराकोटीची सहनशक्ती
जेव्हा तू देशील
छोट्या हळूवार फुंकरीलाही
अनमोल बनवशील

इथे तुझ्यासमोर
सगळे लाचार होऊन बसतात
दु:खावर औषध म्हणून
सुखाची भीक मागतात
शिकव त्यांना..
दु:ख पचवण्याची ताकद असणं,
हेच सुख
सुख वाटण्याची दानत असणं ,
हेच सुख

तुझं काम फक्त निर्मितीचं आहे?
मग जडणघडण कुणाच्या अखत्यारीत आहे?
की तुलाही एक न्यूनगंड आहे?
महत्त्व कमी होइलशी भीती आहे?
नाही?
मग बाहेर ये त्या दगडातून
दे एक कवडसा निबिड काळोखातून
आणि खंगत चाललेल्या
जीर्ण माणुसकीच्या
शीर्ण मनाला
उभारी दे
आधार दे
पुनरुज्जीवन दे
शक्ती दे
सहनशक्ती दे.. सहनशक्ती दे


….रसप….

Tuesday, February 23, 2010

मी मोल फेडले होते

चित्रात रंग भरताना का भाव वेगळे होते
आकाश गूढ नेत्री तांबूस जाहले होते

अंदाज बांधले सारे अदमास राहिले होते
शब्दांस प्राणही देता खोटेच वाटले होते

मांडू नको पुन्हा तू जे खेळ संपले होते
मी खेळ जिंकलो जे जिंकून हारले होते

वाटेवरी पुन्हा त्या पाऊल थांबले होते
कोणास दोष द्यावा मी खुद्द बांधले होते

माझ्याच सावलीचे मी हाल पाहिले होते
हातात फक्त माझ्या चेहरेच राहिले होते

मी वैषयिक सारे सुख मुक्त भोगले होते
घेऊन रोष आता मी मोल फेडले होते


….रसप….
२३ फेब्रुवारी २०१०
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...