निद्रिस्त

श्वासाला कुठली निश्चित लयही नाही

टिकटिकतो आहे घड्याळातला काटा

निद्रिस्तपणाला जाग निरर्थक आहे

निर्जन भवताली निर्जिव पडल्या वाटा

वाऱ्याचा हलका स्पर्श नसे झाडांना

आंधळी शांतता दूर दूर भरकटते 

पापणीस नाही ओलावा स्वप्नाचा

ह्या रात्रीचे पाऊल इथे अडखळते

पिंजरा मनाचा सताड उघडा केला

पण पक्षी काही केल्या उडतच नाही

अंधार कोणता कुणास भीती देतो

शिवशिवत्या पंखांनाही कळतच नाही

भिंतींची उंची कमी वाटते आता

खिडकीची चौकट अजून गहिरी होते

उद्गार पुसटसा कानी ऐकू येता

जाणीव कोरडी ठारच बहिरी होते

दुर्लक्षित झालो आहे की अज्ञात?

एकटेपणा आहे की हा एकांत?

छळवाद मनाचा मनात चालू आहे

माझ्यात कोणते तिसरेपण विश्रांत?

....रसप....
२० एप्रिल ते २ जून २०२०