सोबत

डोळ्यांत थांबली रात, अभोगी गात, ओल काळोखी
पसरून सर्व संचिता, चालला रिता, रोजचा जोगी
मोजून टाक पाउले, पान ओघळे, वाट अज्ञात
येशील पुन्हा परतून, दु:ख घेऊन, ह्याच दारात

डोहास प्यायला थेंब, अंतरी चिंब, सुन्न थिजलेला
स्पर्शात जराशी आग, तरी ना जाग, उंबरा ओला
अंगणी ठसे उन्मुक्त, कुणी अव्यक्त, झिरपला आत
येईल पुन्हा परतून, दु:ख घेऊन, ह्याच दारात

भिंतींस पुसटसे तडे, आणि पोपडे, एकटे सारे
झोपेत हासती फुले, भास सोवळे, कोरडे सारे
उद्विग्न शांततेतून, वाजते धून, मंद तालात
गाईल पुन्हा परतून, दु:ख येऊन, ह्याच दारात

हळुवार पेटल्या दिशा, ओत कवडसा, गूढ अंधार
ओसाड नभाला दाव, कालचा घाव, कालचा वार
हृदयात थंड शांतता, प्राण ओढता, उजळली वात
आलास पुन्हा परतून, दु:ख घेऊन, ह्याच दारात

....रसप....
५ सप्टेंबर २०१६
(वृत्त - भवानी)