खपलीनंतर नवीन खपली धरते आहे
अस्तित्वाची जुनी जखम ठसठसते आहे
ज्या झाडाच्या फुलांस तोडून चुरडलेस तू
त्या झाडावर नवी कळी मुसमुसते आहे
ओढाताण निराशा दुःखे अन् विवंचना
चिवट वाळवी जीवनास पोखरते आहे
झोप लागली असतानाही जागा होतो
आणि दिवसभर जागेपण विस्मरते आहे
'हा शेवटचा' म्हणून प्याला भरल्यानंतर
तुझी आठवण पुन्हा पुन्हा कळवळते आहे
....रसप....
१७ सप्टेंबर २०२५
