सुखाच्या मल्मली वेषात आली बोचरी दु:खे
उधारीचे हसू आणून झाली साजरी दु:खे
सराईताप्रमाणे मी सुखांना चोरले होते
सुखे सारीच ती खोटी निघाली ही खरी दु:खे
मनाचे मी किती कप्पे करावे अन् किती वेळा?
इथे जागा नसे पाहून झाली बावरी दु:खे
तुझ्या माझ्या शिळ्या ताज्या क्षणांचे सोहळे झाले
मनापासून सजवावी अशी ती लाजरी दु:खे
जरी अंधारल्या वाटा मनाला लाभल्या होत्या
विसाव्याच्या क्षणी बनली घराची ओसरी दु:खे
मला प्रेमाविना काही तुझ्याकडचे नको होते
तुझे समजून नजराणे जपावी मी तरी दु:खे
तुला पाहून 'जीतू' आरसाही बोलला नाही
लपवली काय त्यानेही स्वत:च्या अंतरी दु:खे
...रसप....
३ एप्रिल २०१२
उधारीचं हसू आणून.... (सर्व कविता)
No comments:
Post a Comment
Please do write your name.
आपलं नाव नक्की लिहा!