एक दिन जब सवेरे सवेरे.... - भावानुवाद

मऊ अंधाऱ्या शालीत गुरफटलेला
पर्वताची उशी करून निजलेला सूर्य
एका भल्या पहाटे जेव्हा जागा झाला,
तेव्हा दिसलं.. 
मनातल्या अंगणात प्रेमाचा बहर फुलला आहे
प्रत्येक आठवणीच्या डहाळीवर
रंगीबेरंगी क्षणांच्या कळ्या दरवळत आहेत
अव्यक्तशी इच्छा..
अर्धवट जागी होऊन, किलकिल्या डोळ्यांनी पाहू लागली
प्रत्येक लाटेबरोबर..
प्रत्येक झुळूकीसरशी
वाहाणारं जीवन
जणू प्रत्येक क्षणाला नवं
अन् तरीही तसंच.. जुनं
कुशीत प्रेमाची उब आहे
डोळ्यांत स्वप्नांची ओल आहे
मीलनाचे क्षण आहेत
विरहाचे व्रण आहेत
आणि एक जाणीव आहे
खळाळत्या ओढ्यासारखा कालौघ सांगतो आहे -  
मनातल्या अंगणात प्रेमाचा बहर फुलला आहे
प्रत्येक आठवणीच्या डहाळीवर
रंगीबेरंगी क्षणांच्या कळ्या दरवळत आहेत.....

मूळ कविता - एक दिन जब सवेरे सवेरे....

मूळ कवी - जावेद अख्तर

स्वैर अनुवाद - ....रसप....

२० ऑगस्ट २०११

मूळ कविता -

एक दिन जब सवेरे सवेरे,

सुरमई से अँधेरे की चादर हटाके,

एक परबत के तकिये से सूरज ने सर जो उठाया,तो देखा..

दिल की वादी में चाहत का मौसम हैं..

और यादों की डालियों पर

अनगिनत बीतें लम्हों की क़लिया महकने लगी हैं..

अनकही अनसुनी आरजू,

अर्धवट आँखे मलते हुए देखती हैं..

लहर दर लहर,मौज दर मौज बहती हुई जिंदगी

जैसे हर पल नयी पर फिर भी वही.. हाँ, वही जिंदगी..

जिसके दमन में एक मोहब्बत भी हैं, कोई हसरत भी हैं..

पास आना भी हैं, दूर जाना भी हैं

और ये एहसास हैं..

वक़्त झरने सा बहता हुआ,

जा रहा हैं, ये कहता हुआ..

दिल की वादी में चाहत का मौसम हैं..

और यादों की डालियों पर

अनगिनत बीतें लम्हों की क़लिया महकने लगी हैं..

--- जावेद अख्तर