गे माय मराठी..

गे माय मराठी शब्दफुलांचे हार तुला वाहतो
पदकमलांना क्षीरस्नान जणु नित्य तुझ्या घालतो
प्रसन्न होशी अम्हा पामरां आशिर्वच देऊनी
असेच राहो सदासर्वदा शब्दबहर उधळूनी

सह्याद्रीची भूमी नटली अभंग साहित्याने
शिवरायांनी येथ शिकवले जगणे अभिमानाने
वीर जाहले शूर जाहले रणांगणी जिंकले
विद्वानांचे ज्ञानदीपही चहूकडे उजळले

वसा घेतला जन्म आमुचा तुजसाठी वेचण्या
पाऊल येथून मागे नाही फक्त पुढे चालण्या
तुकाराम-ज्ञानबा माऊली अमुची श्रद्धास्थाने
आम्ही चालवू थोर वारसा नित्य पुढे "नेटा"ने

महाभागांनी अपुली वचने तशीच मागे घ्यावी
नवी पिढी ही फुसकी नाही उभी पाय रोवुनी
कंबर कसली रक्षण करण्या भाषा-साहित्याचे
समर्थ आम्ही नसांत अमुच्या तप्त रक्त वाहते


….रसप….