अफलातून

सूर ज्याचे काळजाला साद घालिती सदा
शब्द ज्याचा आशयाच्या खोल जाई एकटा
चित्र ज्याचे जीव होई चौकटीला ओळखून
हात धरणे शक्य ना सा-या जगा तो अफलातून


पावलांचे थिरकणे ते पाहणे संमोहिनी
मुग्ध हो ब्रम्हांड सारे ताल ऐसा ऐकुनी
दाद देणारा रसिक जो जाणतो सारे कळून
तेथ मैफल रंग घेई जेथ सारे अफलातून


खंगलेल्या मानवाला आपलेसे मानतो
प्राणीमात्रा-वृक्षवेलींना खरा संभाळतो
दु:ख सारे जिंकतो जो वेदनेला साठवून
देवही माने तयाला देव, तोचि अफलातून


जन्म ज्याने वाहिला त्याला हवा होता जसा
पूर्ण केले सर्व काही घेतला ज्याचा वसा
सर्व स्वप्ने एकदाही पाहिली ज्याने जगुन
तोच सज्जन मानला आहे रण्याने अफलातून


....रसप....