यौवनाचे मूर्त लेणे

पाहतो जेव्हा तिला मी काय होते ना कळे
स्पंदनांचा ताल घेई वेग वेडा अन पळे

चाल चाले ती मृगाची नाजुका मनमोहिनी
बांधणीही बांधणीची मन मनाशी घुटमळे

ही शलाका भूवरी आली कशी जाई कुठे
आशिकाने पास जाता राख होईतो जळे

बोल ईष्का कोणती देऊ तुला मी आहुती
दे मला तो रक्तिमा जो लाल ओठी ओघळे

यौवनाचे मूर्त लेणे ईश्वराने कोरले
धन्य झाला खुद्द तोही सृजन झाले आगळे


....रसप....
०७ फेब्रुवारी २०११