तव चित्र रंग भरलेले
माझे हे विश्वच अवघे
बेरंगी भरकटलेले
बेरंगी भरकटलेले
मी नव्हतो भिडला षड्ज,
बुडलेला खोल न खर्ज
मनव्याकुळ माझे गाणे
कणसुरात भरकटलेले..
मी अर्धा-मुर्धा पिकलो
अन फुलता फुलता थकलो
मी हिरवाई सरल्यावर
नि:शब्द पान गळलेले
मी गडगडणारे अभ्र,
जे दिसती नुसते शुभ्र
ओलावा वाऱ्यावरचा
आकाशी विखूरलेले
मी निर्झर झालो नाही
खळखळही जमली नाही
वाळूमधले मी पाणी
लाटांनी फसफसलेले
मी कधीच झालो नाही
कविता जी तू लिहिली ती
माझे हे असणे-नसणे,
शब्दांनी ओळखलेले...
....रसप....
६ मार्च २०११
(संपादित - ०७ जुलै २०१५)
Beautiful. Your writing style has many imaginary feathers. Very well written
ReplyDeletekhupach surekh....
ReplyDelete