Monday, April 11, 2011

"पंचम" (भावानुवाद - १)

गर्द हिरव्या डोंगर द-यांत
सांडलेल्या धुक्यातून
वाट काढत रूळ जात असत..
ते पावसाचे दिवस आठवतात का तुला?

धुक्यामधले आपण दोघे
जणू दोन छोटी रोपटीच दिसत असू
किती तरी वेळ बसून आपण
"ती" धून बांधत होतो
आणि ती पूर्ण होता होता
अर्धी रहात होती

रुळांवर बसून आपण
शब्दांची वाट बघत होतो
शब्द सुचले नाहीत
धूनही अर्धीच राहिली
आणि तू न सांगताच..
धुक्यात सामावून निघून गेलास...?

मी धुक्यात एकटा राहिलो आहे, मित्रा..


-
मूळ कविता: "पंचम"
कवी: गुलजार
भावानुवाद: ....रसप....
११ एप्रिल २०११



मूळ कविता:

याद हैं बारिशों का दिन पंचम
जब पहाड़ी के नीचे वादी में,
धुंद से झाँक कर निकलती हुई,
रेल की पटरियां गुजरती थी..!

धुंद में ऐसे लग रहे थे हम,
जैसे दो पौधे पास बैठे हो..
हम बहुत देर तक वहाँ बैठे,
उस मुसाफ़िर का जिक्र करते रहे,
जिसको आना था पिछली शब, लेकिन
उसकी आमद का वक़्त टलता रहा!

देर तक पटरियों पे बैठे हुए
ट्रेन का इंतज़ार करतें रहे
ट्रेन आयी, न उसका वक़्त हुआ,
और तुम यूं ही दो कदम चल कर
धुंद पर पाँव रख के चल भी दिए

मैं अकेला हूँ धुंद में पंचम!!


- गुलज़ार

No comments:

Post a Comment

Please do write your name.
आपलं नाव नक्की लिहा!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...