प्रभा प्रभुदेसाई ह्यांच्या गजलेतील ओळीवरून पुढे -
तू चुरला गुलाब, डोळे थोडेसे ओले झाले
पाहून चांदणी वाटे गालामध्ये हसली तू
चंद्राने चोरुन बघता संचितही ताजे झाले
काचेवरचे ते ओघळ अश्रूंसह वाळुन जाती
पण दु:ख कधी का ऐसे चुपचाप चालते झाले?
दे घाव आणि थोडेसे, जाई न प्राण हा माझा
प्रेमाबदली घाताचे हे खासच देणे झाले!
मी लिहिली होती कविता भाळूनी सौंदर्याला
कोणाला ठाउक होते की कितीक वेडे झाले ?
लोकांनी हसण्यासाठी मी प्रेम न केले होते
होताच हसे हे माझे आशीक़ शहाणे झाले
प्रेम केले अन झाला 'जीतू' तू घोर अपराधी
शिक्षा ह्या अपराधाला आजन्म मारणे होते
....रसप....
२६ एप्रिल २०११
No comments:
Post a Comment
Please do write your name.
आपलं नाव नक्की लिहा!