ऐक तुला छोटीशी गोष्ट सांगतो

ऐक तुला छोटीशी गोष्ट सांगतो
आज तुझा बाबा अंगाई म्हणतो

एक होता राजू, भलताच गोड
पण त्याला चिडायची वाईट होती खोड
आईवरती चिडे कधी बाबावरती चिडे
कोपऱ्यात तोंड लपवून मुसूमुसू रडे
नेहमी त्याची समजूत काढून थकून जाई आई
त्याला हसवताना बाबा घामाघूम होई!
शहाणा मुलगा आहे तरी असा का वागतो?
आई-बाबांना नेहमी हाच प्रश्न पडतो
............ऐक तुला छोटीशी गोष्ट सांगतो
............ आज तुझा बाबा अंगाई म्हणतो

एके दिवशी काय झालं, राजू खूप चिडला
"शाळेत जायचं नाही" म्हणून कोपऱ्यात रुसून बसला
त्याने आईचं ऐकलंच नाही
शाळेत काही गेलाच नाही
संध्याकाळी बाबाला आईने सांगितलं,
"आज माझं राजूने काहीच नाही ऐकलं
आजपासून आपणही त्याचं ऐकायचं नाही
रुसला तर त्याच्याशी बोलायला जायचं नाही"
असं ऐकून राजूला अजून राग येतो
आतल्या खोलीत पलंगावर, एकटाच जाऊन झोपतो
............ऐक तुला छोटीशी गोष्ट सांगतो
............ आज तुझा बाबा अंगाई म्हणतो

स्वप्नामध्ये येतो बाप्पा, राजूला म्हणतो -
"तुझे आई-बाबा आता चिंटूला देतो.."
राजू म्हणतो "नको, नको... असं नको करूस!
माझी आई, माझे बाबा त्याला नको देऊस!
माझी आई कित्ती गोड, बाबा सुद्धा छान
आता त्रास देणार नाही, पकडतो मी कान!"
राजू आईबाबांकडे धावत धावत जातो
आई असते चिडलेली, बाबासुद्धा चिडतो!
"आई बाबा, माझ्यावरती चिडू नका तुम्ही
मला सोडून चिंटूकडे जाऊ नका तुम्ही!"
असं म्हणून छोटा राजू आईजवळ जातो
गच्च मिठी मारून तिच्या कुशीमध्ये शिरतो
आतापासून चिडका राजू अगदी शांत होतो
आकाशातून बघून बाप्पा गालामध्ये हसतो
............ऐक तुला छोटीशी गोष्ट सांगतो
............ आज तुझा बाबा अंगाई म्हणतो


....रसप....
२६ डिसेंबर २०११


पार्श्वभूमी -

रोज 'ऑफिसहून लौकर येईन' असं म्हणून रोज उशीर करणारा आणि धावत पळत घरी पोहोचणारा एक टिपिकल नवरा - "श्रीकांत".

'लौकर येतो' म्हणाला असला तरी उशीराच येणार आहे, हे व्यवस्थित माहित असलेली एक टिपिकल बायको - "गीतांजली".

रोजच बाबांची वाट पाहून जेवायचा थांबणारा आणि नंतर आईची बोलणी खाऊन एव्हढंसं तोंड करून आईकडून भरवून घेणारा टिपिकल चार वर्षांचा चिमुरडा - "वरद".

बाबांने रोज उशीर करणं आता वरदच्या 'सहनशक्ती'च्या बाहेर गेलंय. आज तो निक्षून सांगतो की मी बाबा आल्याशिवाय जेवणार नाही म्हणजे नाssssssssही! गीतांजलीचे सगळे उपाय थकतात, ओरडून - 'वा' करूनही - काही उपयोग होत नाही. कुठे तरी आत तिलाही त्याचं वागणं पटतही असतं!

अखेरीस लेटलतीफ बाबाला आई फोन करते आणि 'कमीत कमी' उशीरा यायला सांगते. श्रीकांत घरी येतो.. खिडकीत तोंड फुगवून बसलेल्या वरदला बघतो आणि खिश्यातून लाच म्हणून आणलेलं चॉकलेट त्याच्यासमोर धरतो.. लगेच त्याची कळी खुलते.

पण ही माफी इतकी सहज मिळणार नसते. जेवण होतं.. वरद झोपायला तयार नसतो. गीतांजलीसुद्धा 'लाचार' नवऱ्याला चांगली अद्दल घडवायच्या मूडमध्ये येते.. आणि "आज त्याला तुम्हीच झोपवा" म्हणते.

श्रीकांत वरदसाठी अंगाई गातो. 

("मराठी कविता समूहा"च्या "लिहा प्रसंगावर गीत - भाग क्र. २१" साठी लिहिलेलं गीत.)