ती लिहिते तेव्हा...

ती लिहिते तेव्हा नभपटलावर तारे अक्षर बनती
लेऊन तेज त्या शब्दांचे ते चमचम करून हसती

ती लिहिते तेव्हा निर्झर गातो गाणे झुळझुळवाणे
अन् हळूच फुलते फूल मनाचे दिसते गोजिरवाणे

ती लिहिते तेव्हा इंद्रधनूच्या रंगांना गंधवते
हर एक फुलावर पानावर दवबिंदू बनून सजते

ती लिहिते तेव्हा ललनेचा शृंगार कुणी ना पाही
त्या पंक्तींच्या मदमस्त नशेने दिशा डोलती दाही

ती लिहिते तेव्हा फूलपाखरू अलगद चिमटित घेते
भावूक मनाच्या शब्दांचे ती सप्तसूर ऐकवते  

ती लिहिते तेव्हा तिला शारदा शब्दसंपदा देते
रत्नांच्या राशी कविता रचते मूल्य न करता येते

ती लिहिते तेव्हा पिळून काळिज अशी वेदना उठते
वाचून मुक्याने नयनांमधुनी प्राजक्तासम झरते


....रसप....
१० डिसेंबर २०११