वाट प्रकाशात न्हाली........!!

मिट्ट काळोखी रात्र
ओघळणाऱ्या प्राजक्तासारखी हळूहळू सरली..
आणि पोपडे निघालेली कोरडी पापणी
नकळतच मिटली

आजचा पहाटवारा नेहमीसारखा बोचत नव्हता
भयाण शांततेचा सूर शूलासारखा टोचत  नव्हता

आजची रात्र शेवटची होती
आणि होणारी सकाळ पहिली होती
सगळे पाश आपोपाप... स्वत:च गळून पडले होते
संवेदनांच्या सुन्नतेपुढे दु:खसुद्धा हरले होते

पुन्हा एकदा मी बोलू शकत होतो
मनातलं... मनालाच सांगू शकत होतो
डोळ्यात रुतलेल्या काचा
आणि हृदयात फुलेल्या जखमा
आता किरकोळ होत्या
आजच्या अधांतरी विहरण्याच्या आनंदापुढे
त्या फुटकळ होत्या !!

तांबड्या कोवळ्या अंधारात
माझी दृष्टी स्पष्ट झाली..
आणि क्षितिजापुढे जाणारी ती
वाट प्रकाशात न्हाली........!!


....रसप....
२० ऑक्टोबर २०११