मी नसतो तेव्हा पाउल माझे शोधत सारे फिरती
पाउलरेषा पोहोचवती त्या अनंत क्षितिजापुढती
मी नसतो तेव्हा सारे माझ्या जागी बसून बघती
अन जमलेल्या मैफलीतसुद्धा रंग-जान ना मिळती !
मी नसतो तेव्हा तप्त कोरडे वारे जळजळ करती
खदखदत्या संतापाला उधळत दिशा-दिशांना फिरती
मी नसतो तेव्हा नकली हासुन कळ्या उदासी फुलती
दवबिंदू म्हणते दुनिया पण ते अश्रू चमचम सजती
मी नसतो तेव्हा शब्दच माझे सर्वदूर दरवळती
हे खुळे-दिवाणे शायर त्यांना गुंफुन कविता म्हणती
....रसप....
१३ ऑक्टोबर २०११
No comments:
Post a Comment
Please do write your name.
आपलं नाव नक्की लिहा!