माता न तू वैरिणी !! (सुनीत)

माते जन्म दिलास तू परि तुला होती कधी काळजी
माया ना ममता कधी न दिधली सोडून गेलीस जी
लोकांनी मज बोल येथ कसले होते बहू लावले
का नाही वदलीस तू परतुनी की मी न होते तुझी


त्यावेळी मज वाटले नशिब हे आहे अता भोगणे
आशाही नव्हती मला पुसटशी संपून गेले जिणे
अंधारात मला तिरीप दिसली होते कुणी लाभले  
बोटाला पकडूनिया शिकविले त्यांनी मला चालणे  


आता मी परिपूर्ण खास बनले जिंकून साऱ्या व्यथा
देती लोक पहा उदाहरण हे सांगून माझी कथा
सारे श्रेय परी नसेच मम ही त्या सज्जनांची कृपा
ते होते झिजले मला घडविण्या, होतेच मीही वृथा


दावा का करतेस तू फुकटचा 'माझीच कन्या गुणी'
नाही प्रेम मनी तुझ्या फसविशी, माता न तू वैरिणी !!


....रसप....
२९ सप्टेंबर २०११

"मराठी कविता समूहा"च्या "काव्य छंद - भाग ३ (सुनीत)" साठी सुनीत लिहिण्याचा प्रयत्न केला आहे.
वृत्त - शार्दूलविक्रीडित