"मराठी कविता" ह्या ऑर्कुट समुहाच्या "ओळीवरून कविता" ह्या उपक्रमासाठी केलेली रचना
सांजवेळी सोबतीला लागते ना मज कुणी
मी तुझा होताच मदिरे, बेवडा म्हणती कुणी
आठ ठोके ऐकताच पावले वळतात ही
बाटलीला पाहता कंठात येतो श्वासही
घोट घेतो जाळ करतो जाळण्याला आतडी
मी तुझा होताच मदिरे, बेवडा म्हणती कुणी
शोधतो ना मद्यडोही उत्तरे मी कोणती
ना मनाशी पाळतो मी वेदनाही कोणती
मारण्या संवेदनांना धुंद होतो प्राशुनी
मी तुझा होताच मदिरे, बेवडा म्हणती कुणी
काय सांगावे कुणाला गूढ ह्या घोटांतले
हारला गालीबही सांगून लुत्फ़ा ना कळे
लोक मजला बोल देती, घोट घेती चोरूनी
मी तुझा होताच मदिरे, बेवडा म्हणती कुणी
....रसप....
०६ जानेवारी २०११
सांजवेळी सोबतीला लागते ना मज कुणी
मी तुझा होताच मदिरे, बेवडा म्हणती कुणी
आठ ठोके ऐकताच पावले वळतात ही
बाटलीला पाहता कंठात येतो श्वासही
घोट घेतो जाळ करतो जाळण्याला आतडी
मी तुझा होताच मदिरे, बेवडा म्हणती कुणी
शोधतो ना मद्यडोही उत्तरे मी कोणती
ना मनाशी पाळतो मी वेदनाही कोणती
मारण्या संवेदनांना धुंद होतो प्राशुनी
मी तुझा होताच मदिरे, बेवडा म्हणती कुणी
काय सांगावे कुणाला गूढ ह्या घोटांतले
हारला गालीबही सांगून लुत्फ़ा ना कळे
लोक मजला बोल देती, घोट घेती चोरूनी
मी तुझा होताच मदिरे, बेवडा म्हणती कुणी
....रसप....
०६ जानेवारी २०११
