प्रतिज्ञा

खांद्यावरले ओझे खाली ठेवणार नाही
ना मोडेन ना वाकेन, सहजी मरणार नाही

पाठुंगळी कालचा काळ बांधतो आहे
क्षितीजापलीकडे नजर ठेवून आहे
ठेचाळलो, भेंडाळलो, सरभरलो तरी
सावरून माझे होश उभा आहे


दगडांना, खळग्यांना जुमानलो नाही
डोंगरद-यांना पार करणार आहे
मनातल्या नभाला स्वप्नांचे कोंदण
सत्याच्या चौकटीत उतरवणार आहे


लेखणीस माझ्या धार लावणार आहे
लखलखत्या पात्याने रण जिंकणार आहे
गर्वाने माझा ऊर फुलणार आहे
मराठीत एकदा नोबेल आणणार आहे..!!




....रसप....
२६ ऑक्टोबर २००९