Saturday, July 25, 2009

my best friend..!!

 

आपल्याच मनचे बोलण्यासाठी
शब्द पारखे होतात
आपलेच शब्द उमटण्यासाठी
तुझ्यात आधार शोधतात
शुद्ध हरपून खरं बोलणं
नेहेमीसाठीच झालंय
जड डोक्याने हलकं होणं
आता आवडीचं झालंय
ऐकून घेतो प्रत्येक जण
माझं बोलणं तेव्हा
तारवटलेल्या डोळ्यांनी मी
बरळत असतो जेव्हा
एरव्ही मला श्रोता नसतो
ऐकून घेतोच कोण?
दोन पेले प्यायल्यानंतर
मला भिडतोच कोण?


....रसप....
२५ जुलै २००९


my best friend - II

.
एक ग्लास भरलेला
माझा मीच रंगवलेला
बाहेर डबडबलेला
आत फसफसलेला
देखणा, ऐटदार
टेचात उभा ठाकणारा
मिटल्या कळ्या सुद्धा
झटक्यात खुलवणारा....



....रसप....
२६ जुलै २००९

my best friend - III

.
ती कधीच बोलत नाही
मीच बोलत असतो
"ती बोलतेय" असं म्हणून
बरंच खपवत असतो..

न गाता येणारी
गाणी गात असतो
न वाचता येणारे
काव्य लिहित असतो

तरी सगळे सहन करतात
कारण मी "मी" नसतो
"ती बोलतेय" असं म्हणून
बरंच खपवत असतो..


....रसप....
२७ जुलै २००९

my best friend - IV

.
उदास मी होत नाही
त्याची दोन कारणं
एक म्हणजे गाणं
आणि दुसरं...पिणं

गाता गाता पीत असतो
पीता पीता गात असतो
"ती बोलतेय" असं म्हणून
बरंच खपवत असतो..


....रसप....
२७ जुलै २००९

my best friend - V

.
थंड शांत निश्चल पेला
स्थितप्रज्ञ वाटतो
स्वत:मधल्याच आवर्तांना
अनभिज्ञ भासतो

उसळणा-या लाटांना
घोटामध्ये बांधून
वणव्यांना विझवतो
थेब थेब सांडून

"साकी के नाम से" थेंबभर
नेहेमी शिंपडत असतो
"ती बोलतेय" असं म्हणून
बरंच खपवत असतो..


....रसप....
२८ जुलै २००९

my best friend - VI

.
माझ्या मयकशीला अय्याशी म्हणतात सारे
पण उत्तर द्यायला ईथे शुद्धीत कोण असतो..?
कोणी काही म्हणो आपल्याच धुंदीत राहातो
"ती बोलतेय" असं म्हणून बरंच खपवत असतो..

....रसप....

my best friend VII

.
काही गोष्टी ओठांवर बोचणा-या
काही आतल्या आत खुपणा-या
काही गोष्टी साफ विसरलेल्या
काही अगदी आत्ताच घडलेल्या
काही गुपचुप लपवलेल्या
काही आपणच लपलेल्या
काही झोंबणा-या
काही सुखावणा-या
काही उगाच
काही म्हणून..
बरंच आहे माझ्याकडे..
पाहा कधी जाणून
कुठलाही क्षण कधीही
पुन्हा उकरून काढतो
"ती बोलतेय" असं म्हणून
बरंच खपवत असतो..

....रसप....
१ ऑगस्ट २००९

my best friend VIII

.
तिला मझ्या डोळ्यातलं
बॉसला माझ्या डोक्यातलं
आणि दुनियेला मनातलं
कधीच सांगू शकलो नाही

आपलाच आपण
मनामध्ये चरफडत असतो
“ती बोलते” असं सांगून
बरंच खपवत असतो


....रसप....
२३ फेब्रुवारी २०११

Friday, July 17, 2009

आयुष्य एक मैफल

 

आयुष्य एक मैफल दिस-रात चाललेली
कधी धुंद दंगलेली, कधी ध्वस्त भंगलेली

जिंकून मैफलींना जाई खुशाल कोणी
उधळून मैफलींना बदनाम होई कोणी

मांडून मैफलींना रममाण होई कोणी
सोडून मैफलींना जाई उठून कोणी

जमवून मैफलींना होई उदार कोणी
उठवून मैफलींना उन्मत्त होई कोणी

रंगून मैफलीत परक्याच गाई कोणी
अपुल्याच मैफलीत बेसूर होई कोणी


....रसप....

Thursday, July 16, 2009

अर्थ.... नाही

काल केलेल्या चुकांच्या बोचण्याला अंत नाही
आज केल्या व्यक्त ज्या त्या भावनांना अर्थ नाही

डोलत्या फांदीतूनी सांडून झाला जो सडा हा
वेचलेल्या त्या फुलांच्या हासण्याला अर्थ नाही

कोण जाणे पाखरे येतात येथे खेळण्याला
संभ्रमी कोलाहलाच्या गायनाला अर्थ नाही

प्रेय माझे ध्येय माझे चार बाजू मांडलेले
भौतिकाशी गुंतलेल्या वासनेला अर्थ नाही

दाटुनी आभाळ येता प्राण डोळां आणलेले
मेघ जाता वाहुनी त्या दाटण्याला अर्थ नाही


....रसप....
१५ जुलै २००९

(दुसरा व तिसरा शेर: "स्वामी निश्चलानंद" ह्यांच्या लेखणीतून उतरला.. )

Wednesday, July 15, 2009

पहिलं प्रेम - चौथीमधलं


पहिलं प्रेम - चौथीमधलं
पुन्हा एकदा करायचंय
पुन्हा एकदा माझ्यावर
तिला हसताना पाहायचंय
काही गोष्टी चुकून सुटतात
आणि काही सुटून चुकतात
चुकलेलं, सुटलेलं बरंच काही
पुन्हा एकदा जमवायचंय
काही करून आयुष्यात
एकदा पुन्हा लहान व्हायचंय

तिची हुशारी अभ्यासातली
माझी होती खोड्यांमधली
तिला मिळती शाबासक्या
मला नेहमी उठा-बश्या
पहिला नंबर दोघांचाही
तिचा वरून, माझा खालून
- एकदा तरी बदलायचंय
काही करून आयुष्यात
एकदा पुन्हा लहान व्हायचंय

मागल्या बाकावरची माझी
जागा होती ठरलेली
तिरका कोन साधून गुपचुप
नजर तिला भिडलेली
सर मला नेमके तेव्हाच
प्रश्न काही करायचे
- आणि नंतर झोडायचे
एकदा तरी मला त्यांना
उत्तर चोख द्यायचंय
काही करून आयुष्यात
एकदा पुन्हा लहान व्हायचंय


अजून पाचवीतला पहिला दिवस
मनात तसाच आहे
नवे शहर, नवी शाळा
सारं नवीन आहे
एकदाही तिच्याशी
बोललो सुद्धा नाही
आज सुद्धा त्याची
बोच मनात आहे

गाव माझे सोडण्याआधी
एकदा तिला भेटायचंय
काही करून आयुष्यात
पुन्हा लहान व्हायचंय

काही करून आयुष्यात
पुन्हा लहान व्हायचंय


....रसप....
१४ जुलै २००९



Tuesday, July 14, 2009

the Last Resort..


तूच असशी सूर्य माझा तूच माझा चंद्रमा
रंग तू दिधलास आणि गंध माझ्या जीवना

तापलेल्या पायवाटा पोळलेली पावले
थेंब एक चाखण्याला थेंबही नाही कुठे
संग ना लाभे कुणाचा साथही ना लाभली
तूच शीतल थंड छाया तूच माझी सावली

मी भणंग जाहलो हा सर्व मी गमावलो
खेळलो जो डाव एक स्वत्त्वसुद्धा हारलो
फाटक्या झोळीत माझ्या त्यागलेली कापडे
तूच एकमेव आशा तूच पुसशी आसवे

वेचणारा आठवांना आसवांना वेचतो
गुंतणारा भूतकाळी आज रस्ता सोडतो
कर्म-धर्म मर्म तूच संचिताची ठेवही
तूच माझे श्वास आणि तूच आता ध्यासही....


....रसप....
१४ जुलै २००९

Saturday, July 04, 2009

अजेय


दु:ख माझे शांत केले वेदनांना पोसूनि
'मार' म्हटले वेदनेला जोर सारा लावूनि

चेतना उरलीच नाही दर्द इतका जाहला
मुक्त केले पाश सारे वासनेला त्यागुनि

गोंधळूनि स्तब्ध झाली दाहणारी वाटही
फाटले आभाळ जेव्हा थांबलो मी पेलूनि

संगतीचा हात मजला आज तु देऊ नको
पाहता यमदूत तुजला चालले कि परतुनि


....रसप....
४ जुलै २००९
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...