the Last Resort..

तूच असशी सूर्य माझा तूच माझा चंद्रमा
रंग तू दिधलास आणि गंध माझ्या जीवना

तापलेल्या पायवाटा पोळलेली पावले
थेंब एक चाखण्याला थेंबही नाही कुठे
संग ना लाभे कुणाचा साथही ना लाभली
तूच शीतल थंड छाया तूच माझी सावली

मी भणंग जाहलो हा सर्व मी गमावलो
खेळलो जो डाव एक स्वत्त्वसुद्धा हारलो
फाटक्या झोळीत माझ्या त्यागलेली कापडे
तूच एकमेव आशा तूच पुसशी आसवे

वेचणारा आठवांना आसवांना वेचतो
गुंतणारा भूतकाळी आज रस्ता सोडतो
कर्म-धर्म मर्म तूच संचिताची ठेवही
तूच माझे श्वास आणि तूच आता ध्यासही....


....रसप....
१४ जुलै २००९