फेफे

रोज वेगळी असती
जिंदगी भावली असती
एकेक नवी शिक्षा
हासून भोगली असती

पण रोज तोच घाणा
ओढून मोडा कणा
गाढव-बैल बना
ह्याला काय म्हणा?

राग कधी येतो..
तसाच निघून जातो
जाता जाता चिमट्याची
खूण सोडून जातो

चरफडतो.. जळफळतो..
तळमळतो.. कळवळतो..
ऊतू गेल्या दुधासारखा
नुसता उकळत राहातो

पृथ्वी गोल फिरते
घड्याळ पुढेच चालते
काट्यासोबत पळून पळून
रोजच फेफे उडते..


....रसप....
११ मे २००९