'अभिनय' नावाची हवा जॉन अब्राहमपर्यंत पोहोचेपर्यंत इतकी मंद होते की तिने त्याच्या नाकावरची माशी हलतसुद्धा नाही, उडणं तर सोडाच ! तो दिसायला चांगला आहे म्हणावं, तर अंघोळीच्या नावाखाली डोक्यावर एक बादली ओतून रोज अर्ध्या मिनिटात बाहेर येत असावा इतका तो पारोसा दिसतो. तो नाचायला लागला की थेट सनी देओलची आठवण येते. त्याची संवादफेक फार तर रामी रेड्डीपेक्षा थोडीशी बरी आहे.
तरीही जॉन अब्राहमला लोक सिनेमात का घेतात, हा प्रश्न मला कधी कधी पडतो.
'फॅन फॉलोईंग' हे एकमेव कारण असावं. कारण त्याच्या मागे त्याचे आई, बाप, बहिण, भाऊ वगैरे कुणीही नाहीत आणि ह्याच एकमेव कारणामुळे तो कितीही सुमार असला तरी मला त्याच्याबद्दल थोडासा आदरही वाटतो. पण थोडासाच. एरव्ही शैलेन्द्र सिंग, नितीन मुकेश वगैरेंचा सुरेलपणाशी आणि हनी सिंगचा एकूणच संगीताशी जितका संबंध आहे तितकाच जॉन अब्राहम मला सहन होतो.
हे का सांगितलं ?
तर 'असं' असूनही मी 'डीशूम' पाहायला गेलो कारण -
१. ठोकळा असला तरी 'बॉडी' जबरदस्त बनवली आहे त्याने. 'सुपर कॉप' वगैरे अभिनय आवश्यक नसलेल्या भूमिकांसाठी अगदी फिट्ट आहे आणि त्याचा फिटनेस सलमानसारखा बोदला नाहीय. 'सुलतान'मध्ये ट्रेनच्या बाजूने पाय न उचलता धावणारा फोफसा सलमान आणि 'डीशूम'च्या ट्रेलरमध्ये पाठलाग करताना धावतानाचा जॉन ह्यांच्यात इंझमाम आणि धोनीच्या धावण्याइतका फरक आहे.
२. ट्रेलरमध्ये दिसलेला वरुण धवन आवडला होता !
३. अक्षय खन्ना मला नेहमीच खूप सिन्सियर वाटला आहे आणि हे त्याचं पुनरागमन. (ह्यानंतर त्याचा कुठला सिनेमा येतो आहे, असं सध्या तरी ऐकिवात नाही !)
४. टाईमपास मूव्ही पाहायचा होता आणि 'डीशूम'चा दिग्दर्शक धवन-पुत्र आहे आणि 'डेव्हिड धवन' हे नाव माझ्या पिढीच्या मनावर विशिष्ट पद्धतीने कोरलं गेलेलं आहे. त्याच्या सिनेमांनी आमच्यावर असा संस्कार केला आहे की 'धवन' आडनावाच्या कुणालाही आम्ही फारसं गांभीर्याने घेतच नाही. कदाचित म्हणूनच वरुण धवनने केलेले 'मैं तेरा हिरो' वाले माकडचाळे विसरुन आम्ही त्याचा 'बदलापूर'च लक्षात ठेवतो. कदाचित म्हणूनच (काहीही नातं नसतानाही) शिखर धवनकडूनही विशेष काही अपेक्षा नसतात ! :-P 'रोहित धवन'ने वडिलांकडून निरुपद्रवी मनोरंजनाचा बोध घेतला आहे का, हे पाहायचं होतं.
सिनेमाबद्दल बोलण्यापूर्वी सिनेमाच्या शीर्षकाबद्दल बोलू.
'डीशूम' काय ? किती पोरकट नाव असावं ? काही अर्थ आहे का ह्याला ? वगैरे प्रश्न मला पडले. मग जाणवलं, च्यायला 'डिशक्याँव'सुद्धा असू शकलं असतं की ! त्यापेक्षा तरी बरं आहे !
तर ह्या नावावरुनच स्पष्ट होतं की हा एक 'अ‍ॅक्शन कॉमेडी' सिनेमा आहे आणि तो निराशा करत नाही !
कुठल्याश्या आखाती देशात होणाऱ्या कुठल्याश्या आंतरराष्ट्रीय क्रिकेट स्पर्धेत भारताचा स्टार फलंदाज विराज शर्मा (साकीब सलीम) जबरदस्त फॉर्ममध्ये आहे आणि भारताला सामने एकहाती जिंकून देतो आहे. पाकिस्तानशी खेळला जाणार असलेला अंतिम सामना दोन दिवसांवर असताना त्याचं अपहरण होतं आणि भारत व तो आखाती देश, अशी दोन्ही सरकारं खडबडून जागी होतात. त्याला शोधण्यासाठी एक स्पेशल टीम तयार केली जाते आणि तिचा भाग म्हणून भारतातून कबीर शेरगिल (जॉन अब्राहम) ह्या 'स्टार कॉप'ला पाठवलं जातं. स्वत:चा जोडीदार म्हणून कबीरला स्वत:चं डोकं न चालवणारा व स्थानिक माहिती असलेला एक माणूस हवा असतो. तो 'जुनैद अन्सारी' (वरुण धवन) ला निवडतो. विराजच्या अपहरणात एक बुकी 'वाघा' (अक्षय खन्ना) चा हात असतो.
बाकीची कहाणी कुणीही सुज्ञ प्रेक्षक स्वत:च जाणतो.
खुमासदार वनलायनर्स आणि काही परिस्थितीजन्य चटपटीत विनोद ह्यांची अचूक पेरणी, गतिमान कथानक आणि काही थरारक अ‍ॅक्शन ह्या सगळ्यामुळे पूर्वार्ध 'पॅक्ड विथ एण्टरटेन्मेंट' आहे. इंटरवलनंतर मात्र तो ढेपाळतो. शेवटी तर घाईघाईत गुंडाळून आवरतं घेतल्यासारखंच झालं आहे.
पण ह्या संपूर्ण वेळात, वरुण धवन धमाल करतो ! तो सहाय्यक भूमिकेत असला तरी जॉन अब्राहमला सहज झाकून टाकतो. अर्थात, जॉन अब्राहमला झाकणं ही काही फार मोठी अचिव्हमेंट नाहीच. तरी, चांगली गोष्ट ही की तो झाकला जातो आणि त्यामुळे सिनेमा बघावासाही वाटतो.
अक्षय खन्नाच्या भूमिकेची लांबी कमी आहे आणि तो फार काही छाप सोडत नाही. हे त्याचं पुरागमन फूसकंच ठरेल असं वाटतं. (त्याचं आखडून चालणं पाहता, तो एखाद्या रोबोच्या भूमिकेत शोभेल, खरं तर.)
फताड्या जिवणीच्या अभिनेत्र्या सध्या खूप झाल्या आहेत. ज्यांची जिवणी फताडी नाही, त्या शस्त्रक्रिया करून घेऊन ती फाकवत आहेत, हे त्याहून वाईट ! ह्या सगळ्या गायबाजारात (बैलबाजार तसा गायबाजार !) मला त्यातल्या त्यात जॅकलिन फर्नांडिस सहनीय वाटते. इथे मात्र ती नुसती सहनीयच नव्हे तर 'बघणीय'ही वाटली ! तिच्यात जाणवलेला खट्याळपणाही भावला ! आणि नर्गिस फाक्री फक्त काही मिनीटांसाठीच आहे, हे अतिशय उत्तम झालं.
पाहुणे कलाकार म्हणून अक्षय कुमार आणि सतीश कौशिक (फक्त आवाज) सॉलिड धमाल करतात ! विराज शर्मासोबतचा सेल्फी तर जबरदस्तच !
सिनेमादरम्यान एकच गाणं आहे. तेही उगाच आहे. बाकी आजचं सिनेसंगीत ही एक स्वतंत्रपणे गांभीर्याने विचार करण्याजोगी समस्या असल्याने त्यावर दोन-तीन वाक्यांची टिपणी पुरेशी नाही. दुसरं म्हणजे, 'भयाण' सदरात मोडणारी अनेक गाणी मी गेल्या काही वर्षांत सोसली आहेत आणि 'डीशूम-संगीत' कानांना फार त्रास तरी देत नसल्याने दुर्लक्ष करता येतं म्हणून केलं.
'डीशूम'वर 'धूम'चा प्रभाव सतत जाणवत राहतो. हे नावही फक्त दोन अक्षरं जोडून त्यावरुनच उचलल्यासारखं वाटतं. तोच वेग, तशीच हाताळणी असेल आणि त्यात 'उदय चोप्रा' नसेल तर 'धूम' कसा वाटेल ? तसाच 'D(is)HOOM' आहे, दुसरं काही नाही.
रेटिंग - * * १/२
- रणजित पराडकर
तरीही जॉन अब्राहमला लोक सिनेमात का घेतात, हा प्रश्न मला कधी कधी पडतो.
'फॅन फॉलोईंग' हे एकमेव कारण असावं. कारण त्याच्या मागे त्याचे आई, बाप, बहिण, भाऊ वगैरे कुणीही नाहीत आणि ह्याच एकमेव कारणामुळे तो कितीही सुमार असला तरी मला त्याच्याबद्दल थोडासा आदरही वाटतो. पण थोडासाच. एरव्ही शैलेन्द्र सिंग, नितीन मुकेश वगैरेंचा सुरेलपणाशी आणि हनी सिंगचा एकूणच संगीताशी जितका संबंध आहे तितकाच जॉन अब्राहम मला सहन होतो.
हे का सांगितलं ?
तर 'असं' असूनही मी 'डीशूम' पाहायला गेलो कारण -
१. ठोकळा असला तरी 'बॉडी' जबरदस्त बनवली आहे त्याने. 'सुपर कॉप' वगैरे अभिनय आवश्यक नसलेल्या भूमिकांसाठी अगदी फिट्ट आहे आणि त्याचा फिटनेस सलमानसारखा बोदला नाहीय. 'सुलतान'मध्ये ट्रेनच्या बाजूने पाय न उचलता धावणारा फोफसा सलमान आणि 'डीशूम'च्या ट्रेलरमध्ये पाठलाग करताना धावतानाचा जॉन ह्यांच्यात इंझमाम आणि धोनीच्या धावण्याइतका फरक आहे.
२. ट्रेलरमध्ये दिसलेला वरुण धवन आवडला होता !
३. अक्षय खन्ना मला नेहमीच खूप सिन्सियर वाटला आहे आणि हे त्याचं पुनरागमन. (ह्यानंतर त्याचा कुठला सिनेमा येतो आहे, असं सध्या तरी ऐकिवात नाही !)
४. टाईमपास मूव्ही पाहायचा होता आणि 'डीशूम'चा दिग्दर्शक धवन-पुत्र आहे आणि 'डेव्हिड धवन' हे नाव माझ्या पिढीच्या मनावर विशिष्ट पद्धतीने कोरलं गेलेलं आहे. त्याच्या सिनेमांनी आमच्यावर असा संस्कार केला आहे की 'धवन' आडनावाच्या कुणालाही आम्ही फारसं गांभीर्याने घेतच नाही. कदाचित म्हणूनच वरुण धवनने केलेले 'मैं तेरा हिरो' वाले माकडचाळे विसरुन आम्ही त्याचा 'बदलापूर'च लक्षात ठेवतो. कदाचित म्हणूनच (काहीही नातं नसतानाही) शिखर धवनकडूनही विशेष काही अपेक्षा नसतात ! :-P 'रोहित धवन'ने वडिलांकडून निरुपद्रवी मनोरंजनाचा बोध घेतला आहे का, हे पाहायचं होतं.
सिनेमाबद्दल बोलण्यापूर्वी सिनेमाच्या शीर्षकाबद्दल बोलू.
'डीशूम' काय ? किती पोरकट नाव असावं ? काही अर्थ आहे का ह्याला ? वगैरे प्रश्न मला पडले. मग जाणवलं, च्यायला 'डिशक्याँव'सुद्धा असू शकलं असतं की ! त्यापेक्षा तरी बरं आहे !
तर ह्या नावावरुनच स्पष्ट होतं की हा एक 'अ‍ॅक्शन कॉमेडी' सिनेमा आहे आणि तो निराशा करत नाही !
कुठल्याश्या आखाती देशात होणाऱ्या कुठल्याश्या आंतरराष्ट्रीय क्रिकेट स्पर्धेत भारताचा स्टार फलंदाज विराज शर्मा (साकीब सलीम) जबरदस्त फॉर्ममध्ये आहे आणि भारताला सामने एकहाती जिंकून देतो आहे. पाकिस्तानशी खेळला जाणार असलेला अंतिम सामना दोन दिवसांवर असताना त्याचं अपहरण होतं आणि भारत व तो आखाती देश, अशी दोन्ही सरकारं खडबडून जागी होतात. त्याला शोधण्यासाठी एक स्पेशल टीम तयार केली जाते आणि तिचा भाग म्हणून भारतातून कबीर शेरगिल (जॉन अब्राहम) ह्या 'स्टार कॉप'ला पाठवलं जातं. स्वत:चा जोडीदार म्हणून कबीरला स्वत:चं डोकं न चालवणारा व स्थानिक माहिती असलेला एक माणूस हवा असतो. तो 'जुनैद अन्सारी' (वरुण धवन) ला निवडतो. विराजच्या अपहरणात एक बुकी 'वाघा' (अक्षय खन्ना) चा हात असतो.
बाकीची कहाणी कुणीही सुज्ञ प्रेक्षक स्वत:च जाणतो.
खुमासदार वनलायनर्स आणि काही परिस्थितीजन्य चटपटीत विनोद ह्यांची अचूक पेरणी, गतिमान कथानक आणि काही थरारक अ‍ॅक्शन ह्या सगळ्यामुळे पूर्वार्ध 'पॅक्ड विथ एण्टरटेन्मेंट' आहे. इंटरवलनंतर मात्र तो ढेपाळतो. शेवटी तर घाईघाईत गुंडाळून आवरतं घेतल्यासारखंच झालं आहे.
पण ह्या संपूर्ण वेळात, वरुण धवन धमाल करतो ! तो सहाय्यक भूमिकेत असला तरी जॉन अब्राहमला सहज झाकून टाकतो. अर्थात, जॉन अब्राहमला झाकणं ही काही फार मोठी अचिव्हमेंट नाहीच. तरी, चांगली गोष्ट ही की तो झाकला जातो आणि त्यामुळे सिनेमा बघावासाही वाटतो.
अक्षय खन्नाच्या भूमिकेची लांबी कमी आहे आणि तो फार काही छाप सोडत नाही. हे त्याचं पुरागमन फूसकंच ठरेल असं वाटतं. (त्याचं आखडून चालणं पाहता, तो एखाद्या रोबोच्या भूमिकेत शोभेल, खरं तर.)
फताड्या जिवणीच्या अभिनेत्र्या सध्या खूप झाल्या आहेत. ज्यांची जिवणी फताडी नाही, त्या शस्त्रक्रिया करून घेऊन ती फाकवत आहेत, हे त्याहून वाईट ! ह्या सगळ्या गायबाजारात (बैलबाजार तसा गायबाजार !) मला त्यातल्या त्यात जॅकलिन फर्नांडिस सहनीय वाटते. इथे मात्र ती नुसती सहनीयच नव्हे तर 'बघणीय'ही वाटली ! तिच्यात जाणवलेला खट्याळपणाही भावला ! आणि नर्गिस फाक्री फक्त काही मिनीटांसाठीच आहे, हे अतिशय उत्तम झालं.
पाहुणे कलाकार म्हणून अक्षय कुमार आणि सतीश कौशिक (फक्त आवाज) सॉलिड धमाल करतात ! विराज शर्मासोबतचा सेल्फी तर जबरदस्तच !
सिनेमादरम्यान एकच गाणं आहे. तेही उगाच आहे. बाकी आजचं सिनेसंगीत ही एक स्वतंत्रपणे गांभीर्याने विचार करण्याजोगी समस्या असल्याने त्यावर दोन-तीन वाक्यांची टिपणी पुरेशी नाही. दुसरं म्हणजे, 'भयाण' सदरात मोडणारी अनेक गाणी मी गेल्या काही वर्षांत सोसली आहेत आणि 'डीशूम-संगीत' कानांना फार त्रास तरी देत नसल्याने दुर्लक्ष करता येतं म्हणून केलं.
'डीशूम'वर 'धूम'चा प्रभाव सतत जाणवत राहतो. हे नावही फक्त दोन अक्षरं जोडून त्यावरुनच उचलल्यासारखं वाटतं. तोच वेग, तशीच हाताळणी असेल आणि त्यात 'उदय चोप्रा' नसेल तर 'धूम' कसा वाटेल ? तसाच 'D(is)HOOM' आहे, दुसरं काही नाही.
रेटिंग - * * १/२
- रणजित पराडकर
No comments:
Post a Comment
Please do write your name.
आपलं नाव नक्की लिहा!