आरोह अवरोह तुझ्या श्वासांचे

तू मुग्ध मदमस्त कळी स्पर्शोत्सुक
मी धुंद बेफाम भ्रमर प्रणयोत्सुक
प्राशून मकरंद मधुर लपलेला
मी रोज असतोच पुन्हा मिलनोत्सुक

स्पर्शून रेशीम शहारा यावा
हृदयातला ताल दुहेरी व्हावा
मग भान कुठलेच नसावे दोघां
अन् खेळ जोमात खुला खेळावा

आरोह अवरोह तुझ्या श्वासांचे
ओठांत अव्यक्त बहर शब्दांचे
ऐकायचे राग मला अनवट ते
देतात जे भास नव्या स्वर्गांचे

चाखून सौंदर्य तुझे अमृतसम
बहरून गंधात तुझ्या अद्भुततम
मी स्वर्ग भोगून असे इहलोकी
मी एक आहे इथला पुरुषोत्तम

....रसप....
२१ एप्रिल २०१३