धुक्याच्या वाटेवर.....

अर्धवट मिटल्या डोळ्यांनी
सगळं धूसर धूसर दिसतंय..
त्यातही स्पष्ट दिसतोय
तुझा शांत चेहरा..
मी हात पुढे केला,
पण तू धरला नाहीस !
मी अजून पुढे झालो..
तशी तू मागे सरलीस..
खोलवर आतून अगदी आतड्यापासून
जोर काढून मी तुला बोलावलं..
पण माझी हाक
माझ्यातल्याच निर्वात पोकळीत विरली..
पराकोटीच्या हताशेने ग्रासलेले
अर्धवट मिटलेले डोळे
अजून थोडे मिटले..
अजून थोडे... अजून थोडे..
धूसरपणा वाढत वाढत गेला..
आणि कधीच न अनुभवलेला
एक मिट्ट काळोख पसरला..
पण निमिषार्धापुरताच..
नंतर स्वच्छ उजेड !!
आणि तू समोर..
हात पुढे करून....!
मीसुद्धा मघाशी तुझ्या मागे सरण्याला विसरून
हातात हात दिला....
आणि सुरू झाला एक नवीनच प्रवास..
धुक्याच्या वाटेवर.....

....रसप....
१९ सप्टेंबर २०१२