क्षण एक असा येतो की सारे सरते
निश्चेतन वस्त्रच केवळ मागे उरते
वाहून कुणी जाते भिजते वा कोणी
नात्यांचे गलबत लाटांवर गलबलते
एकेक प्रयत्नाची जखमांना ओळख
अपराधगंड बेसावध मन पोखरतो
मानेवर बसतो भूतकाळ येणारा
बंदिस्त हुंदका डोळ्यातच घुटमळतो
थोडाच वेळ एकटे असावे म्हणतो
संवाद मनाशी थेट साधण्यासाठी
मन मूक असे की रात्रीचे आकाश
मी शोधुन थकतो शब्द बोलण्यासाठी
दु:खाची काच खरोखर स्वच्छ बिलोरी
दिसतात नव्याने जुने चेहरे काही
शेवटी हेच की फक्त आपले आपण
आपला आरसा इतर कुणाचा नाही
क्षण एक असा येतो की सरतच नाही
आपला आरसा रडता रडतच नाही
....रसप....
२१ जानेवारी २०२१
