जाग

बेधुंद होऊनी जे चालून चाल गेले
आई तुझ्या मुलांनी मृत्युस हासविले

त्या क्रूर श्वापदांचा हैदोस शांत केला
हातांस ओढूनी त्यां नरकात पोचविले

शूरांस वंदितो मी जोडून हात दोन्ही
मेले जरी तरीही राष्ट्रास जागविले

ही जाग येथ राहो, वाती मशाल होवो
अमुच्याच साहण्याने शत्रूस माजविले..


....रसप....
१५ डिसेंबर २००८